Chapter Ten
"ALAM mo, sana, hindi na lang ako naniwala sa 'yo!" aniya sa orasang bulok habang nakatingin dito.
"Hindi na sana ako naniwala sa pag-ibig!" Nagbagsakan ang luha mula sa mga mata niya. Naalala niya ang mga lalaking inalok siya ng pre-marital sex. Mas tumindi ang galit niya nang maalala kung paano niya ipinagkaloob dito ang kaniyang katawan nang buung-buo.
"Walanghiya ka!" aniya sa orasan habang ang nakikita sa mukha niyon ay ang mukha ni Ramon.
Sa inis ay inihagis niya sa kung saan ang orasan. Naramdaman niyang sa kama lang naman iyon bumagsak. Naisip niyang wala naman iyong kinalaman sa buhay-pag-ibig niya.
Ang katangahan lang niya ay hindi pa siya natuto.
Mayamaya ay tumunog ang cellphone niya.
Si Maribel ang nasa kabilang linya.
"Hello..."
"Oh, mukhang naiyak ka? Naiyak ka ba?"
"Maribel..." Napahagulgol siya.
"Ano?"
"Napakawalanghiya ng Ramon na 'yon!" Napapiyok pa siya.
"Bakit ba?"
"Puwede ka bang pumunta dito?"
"Haynaku! Mag-i-scuba diving kami ni Scott." Ang Amerikanong boyfriend nito ang tinutukoy nito. "Sama ka na lang. Tapos, kuwentuhan mo ako.'Pagkatapos, sumama ka sa 'min mag-scuba diving."
Napasinghot lang siya.
"HUwag kang mag-alala. Sakay tayo ng kotse ni Scott. Makakatulong din sa 'yon maka-recover. Kasi, four days kami d'on. So, makakatulong talaga sa 'yo para makalimutan siya. Naku! Girl! Hindi iniiyakan 'yang ganiyang lalaki. Walang kuwenta."
Kapag may problema siya, hindi niya iniiyakan. Lahat ng lalaki sa buhay niya ay hindi niya iniyakan. Napaiyak lang siya dahil minahal niya ito. Katunayan, binigay pa niya ang buo niyang pagkababae rito.
"Ano? Sasama ka?"
"Sige. Sasama ako. Hindi na ako magtatakot mag-scuba diving. Ni hindi nga ako natakot magmahal muli, mag-scuba diving pa kaya!" Nilakasan niya lang ang loob niya para isiping makakaya niya ring kalimutan si Ramon.
"Good for you girl."
"Anu-ano ang mga kailangan ko?"
"DAIG mo pa ang maglalayas ah..." ani Maribel sa kaniya makalabas ng bahay. Nasa harapan ng bahay nila ang kotse ng boyfriend nitong Amerikano.
"Sabi mo. Magdala ng kumot. Nagdala na rin ako ng kulambo. HIndi ako makatulog ng walang kulambo." Four days daw iyon kaya nagdala siya ng mga damit na kakasya sa apat na araw. Hindi na niya kailangang magdala ng pagkain.
"O siya, sige na. Let's go."
Kinuha nito ang isa sa mga dalahan niya. Matapos ilagay sa compartment ang mga dala niya ay sumakay na sila. Sa backseat siya naupo samantalang ang dalawa ay nasa unahan.
Pinaandar ni Scott ang sasakyan. Guwapong Amerikano ito. Kahawig ni David Cook. Sa palagay nga lang niya ay nasa mid-thirties na ito.
"Hon, this is my best friend, Lilah. Lilah, Scott, my lovie dovie," pakilala ni Maribel.
"Nice to meet you," Inilahad ni Scott ang kanang kamay, ang isa ay hindi nito tinanggal sa manibela.
"Nice to meet you, too."
"Naku, mag-e-enjoy ka doon. I'm telling you."
"Hindi ako marunong mag-Scuba diving."
"Don't worry. Tuturuan ka nito ni Scott. He's an expert. Right, hon?"
Halik ang nagsilbing, "oo" para kay Scott.
Kahit pa parang OA para sa kaniya ay nakaramdam siya ng inggit sa mga ito dahil
SA ANILAO, Batangas sila nagpunta. Unang araw ay nagpaturo muna siya kay Scott mag-scuba diving. Hindi pa siya sumama sa mga ito nang pumalaot dahil hindi pa siya handa.
Bandang alas-singko umalis ang mga ito. Siya naman ay naisipang ipagpatuloy ang binabasang libro.
Inilatag niya sa buhanginan ang kaniyang towel at nahiga.
Nahiga siya at ini-expose ang kaniyang balingkinitang katawan. Nakakahiya kasi kung hindi siya maggaganoon dahil halos lahat ng babaeng nakita niya ay two-piece ang suot.
Pinihit niya sa page 64 ang librong I KIssed Dating Goodbye ni.
Mayamaya ay may naramdaman siyang naupo sa tabi niya. Siguro, isang foreigner itong na-attact sa hugis ng katawan niya.
"Dapat pala akong magpasalamat sa orasang ito."
May ipinatong sa tabi niya ang kamay ng lalaki.
Nang mag-sink in sa isip niya ang sinabi nito ay tiningnan niya ang orasan. Hindi ba't ang orasan na iyon ay ang orasang nasa kuwarto niya?
"Sabi mo, nag-wish ka diyan? Nag-wish din ako na sana ay makita kita. Nilibot ko ang buong Anilao. At masaya akong makita kang nakahiga dito nang mag-isa."
Dumilim ang paningin niya nang makita niyang ang nasa tabi niya ay walang iba kundi si Ramon.
"Ano'ng ginagawa mo dito." Kinuha niya ang orasan. "Kung talagang may kapangyarihan ka, ihagis mo 'to papunta sa Iraq o sa Somalia. O sa Basilan, ngayon na."
Natawa ito.
"Walang nakakatawa," aniya dito. Dahil alam naman niyang walang magagawa ang orasan ay inihagis niya iyon sa buhanginan. Dinampot niya ang libro at tuwalya. Naglakad na siya pabalik sa kuwarto niya sa resort na iyon.
"Kung iniisip mong niloko kita, nagkakamali ka."
Nagdire-diretso lang siya sa paglalakad hanggang makarating sa kuwarto. Isinara niya ang pintuan. Ano pa ang silbing pakinggan niya ito?
Naupo siya sa likod ng pinto dahil alam niyang magkakakatok lang ito.
Mayamaya ay nakaramdam siya ng pagkainip dahil ini-expect niyang kakatok ito nang kakatok. But he didn't.
Idinikit niya ang isang tainga sa pinto para marinig kung may tao sa labas.Mukhang wala naman.
She opened the door. Nagpalinga-linga siya sa labas pero walang tao doon.
Natanaw niyang nakaupo si Ramon sa may buhanginan. Hawak-hawak nito ang orasan, pinapaikut-ikot iyon na animo bola.
Kakausapin ko ba siya? tanong niya sa sarili. Ano naman ang ipupunta nito doon? Para mag-sorry?
Nang makita kasi niya ito ay parang siyang binuhusan ng yelo. Pagkatapos ay ng apoy kaya sumilab ang galit niya.
Lumingon ito sa kinaroroonan niya. Sa pagtataka niya, hindi siya muling pumasok nang makitang papalapit ito sa kaniya.
"Puwede bang bigyan mo ako ng panahong magpaliwanag?"
Hindi siya nagsalita. Nanatili lang siyang nakatingin lampasan sa katawan nito.
"Janice is my best friend. Sorry 'coz forgot to tell you about her and her problem."
"Problema niya ay wala siyang boyfriend? Sa kaniyang sa kaniya ka na. Hindi kita aagawin."
"Listen first! May stalker siya. Kaya hiningi niya ang tulong ko.Sabi niya, magpanggap akong boyfriend niya dahil naisip niyang baka kung makita ng stalker niyang may boyfriend na siya, baka lubayan na siya. Pero ginugulo pa rin siya ng stalker niya. So, napag-usapan naming magputna sa isang restaurant and show the stalker that we're kissing. Pero hindi naglapat ang mga labi namin dahil mag-best friend lang ang tingin namin sa isa't isa. 'Di ba? Tinakpan niya ang mga labi namin? I just smiled because I have to show the stalker that I love her."
Napahiya siya sa sarili. Naalala niya nang buhusan niya ito ng softdrink sa restaurant. Napahiya rin ito nang mga panahong iyon. At heto ito sa harapan niya? Nagso-sorry para sa isang kasalanang siya lang ang naggawa?
"Mission accomplished dahil nagpakilala na ang stalker niya. A former friend of her."
Nginitian niya ito. Napakagat-labi siya.
"What? Galit ka pa ba?"
"Sorry," aniya rito.
"I love you. So I won't hurt you," anito.
"bakit kasi hindi mo sinabi sa 'kin?"
"Okay. Next time, lahat-lahat, sasabihin ko sa 'yo. Parang wala tayong pag-aawayan."
"Dapat lang."
"Pati pangangaliwa ko,ipagpapaalam ko."
"What?" Pinamaywangan niya ito.
"Kidding," anito.
Nagkangitian sila nito, tila hindi alam ang sasabihin sa isa't isa.
"Ano? Tatayo ka na lang ba diyan?"
Hinarap nito ang dalang orasan.
"Heto po bang babaeng ito ang para sa akin?" tanong nito sa orasan. "Oo," sagot nito sa sariling tanong. "Ako po ba ang para sa kaniya?" isa pang tanong nito. "Yes, of course."
Natawa siya rito. "Tama na nga. Para kang timang."
"So, will you marry me?"
"Tanong mo sa orasan."
"Yes," sagot nito sa mala-Mojacko na boses.
Niyapos niya ito. Kung may powers man o wala ang mga lumang orasan, ang mahalaga ay natupad ang wish niya.
"Meron nga pala akong nakakalimutan pang sabihin sa 'yo."
May kinuha ito sa knapsack nito. Maliit iyong orasan.
"Pamana pa 'to sa 'kin ni Lolo."
"Oh, ano ngayon? Eh, hindi na naman 'to nagana?" aniya rito habang pinaglalaro sa kamay ang munting relo.
"Hindi mo na-gets eh."
"You mean...?"
Tumango ito. "I made a wish. Dati pa kita nakikita. Sexy ka kasi. Aaminin kong kapag nakikita kita, may tumatayo sa ibaba. At aaminin ko din. N'ung nagpunta tayo sa Picnic Grove. N'ung kinuwentuhan mo'ko. That time, nanggigigil na ako sa 'yo."
"So, sex symbol ang tingin mo sa 'kin dati?"
"Not sex symbol. Sex goddess."
"Pukpukin kita nitong orasan eh."
"I've got one more surprise for you..."
"What?"
Mula sa knapsack nito ay may kinuha itong libro.
"Mga Kuwento ng Mahiwagang Orasan."
"Huh? May sinulat akog ganitong title sa isang notebook ah?"
"Oo nga. Tingnan mo kasi kung sino ang nakasulat na author?"
"Delilah Dimaculangan."
Naipukpok niya dito ang libro.
"Bakit?" angal nito habang sapu-sapo ang ulo.
"Wala! Nakakainis ka dahil hindi ka man lang nagpasabi."
"Gusto kong ipang-suprise 'to sa 'yo. Ipinakita kasi sa 'kin ng kapatid mo minsan 'yung original manuscript mo. 'Yung notebook mo."
Naisip niyang siguro nga ay mahal na mahal siya nito. Siguro ay malaki ang ginastos nito para magawang libro ang short stories niya.
"Ipinagawa mo pa talaga 'tong libro? Thank you." Niyapos niya ito. Nanginig ang luha mula sa mga mata niya. Para sa isang manunulat, wala nang tatamis pa sa sinulat niyang nai-publish.
"You just don't know how you made me happy..." Gustong bumagsak ng luha mula sa mga mata niya pero nanatili lang iyong nakasabit.
"That's not all. Makikita mo na sa National Bookstore ang mga kopya ng libro mo."
Napabitaw siya rito para harapin ito. "Bakit? Marami kang pinagawa?"
Tumango ito.
Nang makita niya ang ngiti nito. Bumagsak ang luha sa mga mata niya nang tuluyan.
This simple man brought her tears. Tears of joy.
WAKAS
Monday, January 31, 2011
HILING NG SAWI SA ORASANG TANGI(Chapter 8)
Chapter Eight
GABI pa ang usapan nina Ramon at Delilah. Nagtaka siya nang sabihin ng kapatid niyang naandoon daw ito.
She gargled. Wash her face. Nakasuot pa siya ng pantulog na may mga drawing na bear nang daluhan niya ito.
"Excited ka naman ata."
"Oo nga eh. Naadik akong makita ka." Pabulong lang ang sinabi nitong huli.
"Adik ka riyan! Adik ka talaga. Nag-breakfast ka na ba? Wala pa kaming luto." Alas nuwebe na pero napasarap yata ang tulog niya kaya tinanghali siya ng gising.
"No. Here. Nagdala akong pandesal."
Saka lang niya napansin ang nakabalot sa supot na pandesal. May tatak pa ang supot ng pangalan ng sikat na panadirya.
"Ewan ko sa 'yo."
"Ano naman ang palamang dala mo?" Dinala niya sa kusina ang pandesal. Ipinatong niya iyon sa mesa. Sinundan siya nito.
"Naandiyan sa loob." Binuksan nito ang supot at inilabas ang dairy cream.
"Gusto ko 'yan kapag nilagyan ng asukal," aniya.
"Gan'on din ang trip ko."
Naupo ito at kumuha ng isa. Kinain nito iyon.
"Ano ba gusto mo? Kape o gatas? Pero wala ka nang choice. Wala kaming gatas." Nilagyan niya ng kape ang dalawang tasa. Nang kunin niya ang lalagyan ng kape ay nasa gilid-gilid na lang ang asukal.
"May problema pa. Wala na rin kaming asukal."
"Sige, okay lang. Sanay ako sa black coffee. At saka, sapat na ang matamis mong ngiti." Ngumiti ito na ibig sabihin sa kaniya ay corny man ito, lihim namang nagpakilig iyon sa kaniya.
"Corny mo. Ganiyan ka bang ma-in love?"
"Hindi naman."
Inilapag niya sa mesa ang dalawang tasa ng kapeng wala sigurong lasa kundi mapait.
HIndi niya maipaliwanag ang kasiyahang nararamdaman niya. Gan'on pa lang ma-in love nang totoo. Totoo?
Totoo na ba ang nararamdaman niya?
Naisipan niya itong pag-trip-an. Ginaya niya ang pagkakaupo nito. Kasuwal lang ang pagkakaupo nito. May hawak itong pandesal. Hinahati-hati niyon iyon at isinasawsaw sa kape. Ginaya niya rin iyon.
Napangiti ito. "What's this?"
"What's this?" paggaya niya.
"Huh! YOu're funny..."
"Huh... You're funny..." Isinubo nito ang kalahati ng isang pandesal. Giawa din niya iyon.
Ginaya niya maging ang pagkain nito nang namumualaw.
Nang malunok ang nasa bibig, sinabi nito: "Pinagti-trp-an mo 'ko?"
"Pinagti-trip-an mo 'ko?"
"Anlakas pala ng tama mo kapag masaya ka."
"Anlakas pala ng tama mo kapag masaya ka."
Naisip siguro nitong hindi niya ito titigilan kaya nanahimik na lang ito. Habang kumakain ay nagpalinga-linga na lang ito sa buong bahay. Siyempre, ginaya niya rin iyon.
Natatawang, naiirita siya nitong tiningnan. "Hahalikan kita kapag hindi ka tumigil..."
"Hahalikan kita kapag hindi ka tumigil!"
"Hahalikan mo 'ko? Sige. Gawa," he challenged her.
"Hahalikan mo 'ko? Sige. Gawa." Hindi niya naranasang makakita at makakilala ng ganitong ka-sweet na lalaki. Kaya parang feeling niya, dapat ay samantalahin na niya ang magpakalunod sa kasiyahang dulot nito.
Lumipat ito sa tabi niya.
Bahagya siyang natakot dahil sa banta nito. Hahalikan daw siya nito. Kagigising pa lang niya kaya amoy-kama pa siya.
Lumipat siya sa inuupuan nito kanina.
"Ang ganda mo sana kaso, gaya-gaya ka."
"Of course. Maganda talaga ako." Gusto na niyang itigil ang ginagawang paggaya dito.
MASASABI niyang napuno na naman ng kaligayahan ang puso ni Ramon. Ngayon lang siya nakakita ng babaeng kayang pangitiin ang puso niya. Ang kaibuturan ng puso niya.
Nang purihin niya ang kagandahan nito, lalo pa itong nagpa-cute. Na bagay naman dito. Pinangalumbabaan siya nito. Nakangiti.
Kagabi, stressed na stressed siya dahil sa order ng DOH na i-pull out ang mga gatas sa merkado dahil sa melamin scare. Apektado ang negosyo niya. Kung walang bibili ng mga gatas na pinapabenta sa kanilang kumpaniya, malaki ang epekto niyon sa kanila dahil pawang mga gatas ang produktong dini-distribute nila sa mga supermarkets, groceries and sari-sari stores.
Break niya dahil linggo naman. Kaya nagpunta siya dito.
Hindi niya alam kung bakit makita niya lang ito ay nawawala na ang stress niya.
"How do you handle stress?" tanong niya rito. Base sa aura nito, masasabi niyang maganda ang pananaw nito sa buhay. Hindi niya alam kung totoo iyon pero base sa ngiti nito, mukhang hindi nito iniinda ang mga problema.
"Ignore. Palagay ko, lalo kang mag-focus sa problema, lalong lumalaki. But when you ignore, solutions just come. Parang magic. Maybe, that's the result of faith. I mean, kapag nagtiwala sa Kaniya, ibibigay niya kung ano ang gustuhin mo. I just cling to the fact that He'll carry me through. I think, you're aware of the Footprints in the Sand."
Alam niya iyon. Gusto niya lang marinig ang kuwento nito.
"You're a good story teller. Could you please retell it to me. Just to remind me."
Nag-Indian sit pa ito sa upuan para ipakitang comportable ito sa gagawaing pagkukuwento. He liked the way she moved. Ganito ang gusto niyang babae. Someone who knew how to carry herself.
"A man was very happy knowing that God was there beside everytime. Especially when he's happy. Nang maging malungkot na ang buhay niya, napansin niyang naging isa na lang ang set ng footprints na nakikita niya sa buhangin. Dati, n'ung masaya siya, dalawa. So he asked God. Tanong niya, Lord, bakit n'ung masaya ako, lagi kang nasa tabi ko? Bakit ngayong malungkot na ako, nawala ka na?"
Na-inspire siya sa kuwento nito kahit pa pamilyar sa kaniya ang kuwentong iyon. Parang na- refresh ang kaniyang paniniwala sa Nasa Itaas.
Tumikhim siya. Gusto niyang siya ang tumapos sa kuwento. "Then, God said, it's not that I left or abandoned you. N'ung mga panahong malungkot ka, I carried you."
Natahimik siya. Hindi niya alam kung ano ang nasa isip nito. Pero siya, naisip niyang ito na ang babaeng hinahanap niya. Naandito ang lahat ng mga katangiang hinahanap niya sa isang babae.
Isang babaeng kaya siyang pasayahin. Babaeng nakabase ang nararamdaman sa kaniya. Mahaaga para sa kaniya iyon dahil ibig sabihin, lagi siya nitong hahanap-hanapin. Handa naman siyang ibigay ang oras niya dito para maging masaya ito. Isa pang nagustuhan niya dito, independent ito. Hindi man ito magkuwento ng tungkol sa buhay nito, napapagtagpu-tagpo ng isip niya base sa obserbasyon niya sa buhay nito na ito ang sumusuporta sa pamilya nito. Kung nagpapadala ang nanay nitong nasa HongKong, siguro naman ay hindi masasaid kahit man lang lalagyan ng asukal ng mga ito. Ang isa pang nagustuhan niya rito ay totoo ito sa sarili. Hindi ito nahiyang sabihin sa kaniya ang totoong estado ng buhay ng mga ito.
He liked her total self.
"ANO'NG tinitingin-tingin mo diyan?" tanong ni Delilah sa lalaki.
Nakatingin kasi ito sa kaniya nang malagkit. Parang pinag-aaralan ang pagkatao niya.
"Bato-bato pick kung sino ang magliligpit," aniya rito. "Baka komo bisita ka ay makakaligtas ka sa mga obligasyon mo."
Natawa ito sa kaniya.
"Okay?" Inihanda niya ang kanang kamay. Ito naman ay ang kaliwa. "Kaliwete ka pala," puna niya.
"Yes," he answered. "Bato-bato pick!"
Papel ito. Itinaas niya ang nakabukang palad. C-in-lose-open pa niya iyon na animo bata.
"Ano 'yan?"
"Ulan. So, talo ka. Ikaw ang magligpit."
"Andaya mo naman eh..."
"Sige na't maliligo pa ako."
Napakamot ito sa ulo.
"WHAT that? Clock?" tanong sa kaniya ni Ramon nang mapansin ang lumang relo sa tabi ng kama niya. Kaliligo niya lang kaya nakaharap siya sa vanit mirror. Nagsusuklay.
"Yes. Wishing clck. Kaya kahit hindi gumagana eh, naka-display."
"Akala ko ba h, nadurog na 'yan?"
"Iba 'yan. Pero parehong gurang na."
Natawa ito.
Nahiga ito sa kama.
"Ang init dito sa kuwarto mo. Hindi mo ba binubuksan ang bintana."
"Ah, sira. Nagpatawag na ako ng gagawa pero hindi pa naman dumadating."
Mula sa salamin ay kita niya ang repleksiyon nito. Napansin niyang pinasadahan nito ng tingin ang kaniyang katawan. Naka-roba pa siya dahil nagpapatuyo pa siya ng buhok. Para ma-destruct ito ay nagtungo siya sa kinaroroonan ng electric fan. Binuksan niya iyon at itinapat doon ang basang buhok.
"Bakit parang lahat ng mga gamit n'yo eh, antique na."
Kinabahan siya nang lmapit ito sa kaniya. Hinawakan nito ang electric fan para siguro masiguro kung tama ito na antigo na iyon. Yari iyon sa bakal at medyo kinakalawang na.
Naupo ulit ito sa kama. Nahiga. Sa interpretasyon niya, siguro ay naisipan nitong akitin siya pero dahil naisip na hindi tama ang gagawain kaya nahiga na lang sa kama.
Inunan nito ang palad nito.
"Bulok na din ang kisame n'yo..."
"Worst pa nga ito nang mabili ko. Nag-loan ako sa Pag-ibig dahil mura lang kasi 'to. Hanggang ngayon nga, binabayaran ko pa 'to."
"Alam mo, dapat palitan mo na 'yan. Baka inaanay na 'yan sa loob."
Naupo siya sa tabi nito para pangaralan ito.
"Alam mo, andami mong nakikita..."
"Oo nga. Pati ikaw, nakita ko..."
Corny iyon na joe pero nang mga sandaling iyon ay seryoso ito. Naging malagkit pa ang tingin nito sa mga mata niya.
"You're so beautiful..." Napalunok ito. "Look..." Bumangon ito at hinawakan ang kaniyang baba. Hinalikan siya nito.
Dahil doon ay nakaramdam siya ng panghihina. His kiss went even deeper. She desperately responded to every tangle of his tongue in her mouth. Tinanggal niya ang pagkakatali ng kaniyang roba.
He romoved his t-shirt. She unbuttoned her pants.
He lie down. She felt stiff that she coudn't help herself but follow what his body was asking him to do. She found herself on top of her.
Why couldn't she resist his kisses? Why did she allow him this way?
His lips went down her neck. Down to her breast. he sucked that pink nipples. His tongue circled on the nipples that make her feel like she's on ecstacy. His kisses went down. Her body felt the tingling all over as his lips reached her innermost. His tongue played with that pinkish flesh. That erotic sensation caught all her miseries and sanity.
HAPON na nang umuwi ito. Kukumustahin daw nito ang bahay para sa pagbisita niya.Sumabay siya dito at bumaba sa isang skat na salon.
Nagpa-footspa at nagpa-rebond siya ng buhok. Ang mahaba niyang buhok at pinutol hanggang sa kaniyang balikat. Napansin niyang mas naging demure ang kaniyang dating. Ang make-up niya ay makapal pero hindi naman pangit. Noong una ay ayaw niya pero sabi n baklang beautician na ganoon daw talaga kapag gabi.Kailangan, medyo makapal ang make para mas lumutang pa ang ganda niya.
Add: description of dress.
"Naku, ineng! Bongga ka! Mamahalin ka ng familya ng fafa mo. For sure!" wika sa kaniya ng bakla. Ayon sa usap-usapan sa barangay nila ay may magical powers daw ang kamay nito dahil mahusay itong maggupit at mag-make up.
Ang hindi lang nito ma-magic ay ang hitsura nito. "Dausdos" ang nguso nito. Pango, malaki ang mata. Maliit ang mukha at maraming "hukay" sa mukha. Malaki ang katawan nito dahil mataba.
"Thank you Madir."
"Don't forgit duh dahtung. At 'yung tip," bulong nito sa kaniya.
"Magkano po ba?"
"Three thousand three hundred lang."
Alam niya iyon bago pa siya pumunta doon pero nasaktan ang bulsa niya nang hugutin niya mula sa pitaka ang pera.
Twenty pesos lang ang dinagdag niya sa sinabi nito. Ang kalabisan ang kaniyang tip dito.
"Kuripot ka ineng, 'no?"
"Yes. But I have to go. Thank you."
"Thank you Ining." Nakipagbeso-beso pa ito.
Palabas na siya ng salon nang tumunog ang cellphone niya.
Message mula kay Ramon iyon. Excited niyang binasa ang message.
I hav emrgncy. I think, I have to cancel this. I mean, I can't come home 2nyt.
Wat?
Ba2yaran kung anuman ang nagas2s mo. Emrgncy lng tlg.
Nakaramdam siya ng inis kaya hindi na niya ito sinagot.
NAKATINGIN sa kaniya lahat ng nasa jeep. Mukha kasing sasagala ang make up niya.
Nahihiya siya pero pinanindigan niya. Sa labas ng jeep na lang siya tumingin.
Nanghihinayang siya sa ayos niya. Pero sinabi naman nito ay babayaran nito ang lahat ng gastos. Ang ikinaiinis lang niya ay bakit hindi nito sinabi bago pa siya magpunta ng salon.
Well, sabi nito ay dail sa emergency.
Iniisip niya kung paano siya magsasalita at kikilos sa harapan ng pamilya ni Ramon nang makuha ang atensiyon niya ni... Ramon. Tama. Si Ramon iyon. Nasa Jollibee ito at may kasamang babae.
"Mama, para!" aniya sa driver. "Dito na lang."
Since nakabayad na naman siya ay bumaba siya.
Nakaramdam siya ng inis dito nang makitang sweet ang mga ito. Kung matatandaan niya ay ito rin ang babaeng nakita niyang kasama nito sa Mall of Asia.
Naalala niyang sabi nito, b-in-reak na nito ang mga babae sa buhay nito.
Lalong nanlaki ang mga mata niya nang hawakan ng babae ang pisngi nito. Bagaman tinakpan ng babae ang labi ng mga ito, marahil dahil nahihiya dahil sa dami ng taong naandoon, alam niyang nag-e-enjoy ito dahil sa sayang nakatapal sa mukha nito.
Kung magmumukmok lang siya ay baka dumami pa ang mga mabiktima nito. Mas mainam nang makatikim ito ng leksiyon.
Inis na inis na pumasok siya sa naturang restaurant.
"Manloloko ka!" Ihimapas niya sa ulo nito ang salang handbag. Siguro ay nasaktan ito dahil naalala niyang naisuksok pa niya doon ang cellphone niya. Napatayo ito. Nakita niya ang softdrinks sa ibabaw ng mesa. Isinaboy niya iyon dito.
"Bastos!" aniya dito. Tiningnan niya ang babaeng ka-table nito. "Maging masaya ka sana!"
She walked out.
"Lilah!"
She ran away. Mabilis. Ayaw niyang masundan siya nito.
GABI pa ang usapan nina Ramon at Delilah. Nagtaka siya nang sabihin ng kapatid niyang naandoon daw ito.
She gargled. Wash her face. Nakasuot pa siya ng pantulog na may mga drawing na bear nang daluhan niya ito.
"Excited ka naman ata."
"Oo nga eh. Naadik akong makita ka." Pabulong lang ang sinabi nitong huli.
"Adik ka riyan! Adik ka talaga. Nag-breakfast ka na ba? Wala pa kaming luto." Alas nuwebe na pero napasarap yata ang tulog niya kaya tinanghali siya ng gising.
"No. Here. Nagdala akong pandesal."
Saka lang niya napansin ang nakabalot sa supot na pandesal. May tatak pa ang supot ng pangalan ng sikat na panadirya.
"Ewan ko sa 'yo."
"Ano naman ang palamang dala mo?" Dinala niya sa kusina ang pandesal. Ipinatong niya iyon sa mesa. Sinundan siya nito.
"Naandiyan sa loob." Binuksan nito ang supot at inilabas ang dairy cream.
"Gusto ko 'yan kapag nilagyan ng asukal," aniya.
"Gan'on din ang trip ko."
Naupo ito at kumuha ng isa. Kinain nito iyon.
"Ano ba gusto mo? Kape o gatas? Pero wala ka nang choice. Wala kaming gatas." Nilagyan niya ng kape ang dalawang tasa. Nang kunin niya ang lalagyan ng kape ay nasa gilid-gilid na lang ang asukal.
"May problema pa. Wala na rin kaming asukal."
"Sige, okay lang. Sanay ako sa black coffee. At saka, sapat na ang matamis mong ngiti." Ngumiti ito na ibig sabihin sa kaniya ay corny man ito, lihim namang nagpakilig iyon sa kaniya.
"Corny mo. Ganiyan ka bang ma-in love?"
"Hindi naman."
Inilapag niya sa mesa ang dalawang tasa ng kapeng wala sigurong lasa kundi mapait.
HIndi niya maipaliwanag ang kasiyahang nararamdaman niya. Gan'on pa lang ma-in love nang totoo. Totoo?
Totoo na ba ang nararamdaman niya?
Naisipan niya itong pag-trip-an. Ginaya niya ang pagkakaupo nito. Kasuwal lang ang pagkakaupo nito. May hawak itong pandesal. Hinahati-hati niyon iyon at isinasawsaw sa kape. Ginaya niya rin iyon.
Napangiti ito. "What's this?"
"What's this?" paggaya niya.
"Huh! YOu're funny..."
"Huh... You're funny..." Isinubo nito ang kalahati ng isang pandesal. Giawa din niya iyon.
Ginaya niya maging ang pagkain nito nang namumualaw.
Nang malunok ang nasa bibig, sinabi nito: "Pinagti-trp-an mo 'ko?"
"Pinagti-trip-an mo 'ko?"
"Anlakas pala ng tama mo kapag masaya ka."
"Anlakas pala ng tama mo kapag masaya ka."
Naisip siguro nitong hindi niya ito titigilan kaya nanahimik na lang ito. Habang kumakain ay nagpalinga-linga na lang ito sa buong bahay. Siyempre, ginaya niya rin iyon.
Natatawang, naiirita siya nitong tiningnan. "Hahalikan kita kapag hindi ka tumigil..."
"Hahalikan kita kapag hindi ka tumigil!"
"Hahalikan mo 'ko? Sige. Gawa," he challenged her.
"Hahalikan mo 'ko? Sige. Gawa." Hindi niya naranasang makakita at makakilala ng ganitong ka-sweet na lalaki. Kaya parang feeling niya, dapat ay samantalahin na niya ang magpakalunod sa kasiyahang dulot nito.
Lumipat ito sa tabi niya.
Bahagya siyang natakot dahil sa banta nito. Hahalikan daw siya nito. Kagigising pa lang niya kaya amoy-kama pa siya.
Lumipat siya sa inuupuan nito kanina.
"Ang ganda mo sana kaso, gaya-gaya ka."
"Of course. Maganda talaga ako." Gusto na niyang itigil ang ginagawang paggaya dito.
MASASABI niyang napuno na naman ng kaligayahan ang puso ni Ramon. Ngayon lang siya nakakita ng babaeng kayang pangitiin ang puso niya. Ang kaibuturan ng puso niya.
Nang purihin niya ang kagandahan nito, lalo pa itong nagpa-cute. Na bagay naman dito. Pinangalumbabaan siya nito. Nakangiti.
Kagabi, stressed na stressed siya dahil sa order ng DOH na i-pull out ang mga gatas sa merkado dahil sa melamin scare. Apektado ang negosyo niya. Kung walang bibili ng mga gatas na pinapabenta sa kanilang kumpaniya, malaki ang epekto niyon sa kanila dahil pawang mga gatas ang produktong dini-distribute nila sa mga supermarkets, groceries and sari-sari stores.
Break niya dahil linggo naman. Kaya nagpunta siya dito.
Hindi niya alam kung bakit makita niya lang ito ay nawawala na ang stress niya.
"How do you handle stress?" tanong niya rito. Base sa aura nito, masasabi niyang maganda ang pananaw nito sa buhay. Hindi niya alam kung totoo iyon pero base sa ngiti nito, mukhang hindi nito iniinda ang mga problema.
"Ignore. Palagay ko, lalo kang mag-focus sa problema, lalong lumalaki. But when you ignore, solutions just come. Parang magic. Maybe, that's the result of faith. I mean, kapag nagtiwala sa Kaniya, ibibigay niya kung ano ang gustuhin mo. I just cling to the fact that He'll carry me through. I think, you're aware of the Footprints in the Sand."
Alam niya iyon. Gusto niya lang marinig ang kuwento nito.
"You're a good story teller. Could you please retell it to me. Just to remind me."
Nag-Indian sit pa ito sa upuan para ipakitang comportable ito sa gagawaing pagkukuwento. He liked the way she moved. Ganito ang gusto niyang babae. Someone who knew how to carry herself.
"A man was very happy knowing that God was there beside everytime. Especially when he's happy. Nang maging malungkot na ang buhay niya, napansin niyang naging isa na lang ang set ng footprints na nakikita niya sa buhangin. Dati, n'ung masaya siya, dalawa. So he asked God. Tanong niya, Lord, bakit n'ung masaya ako, lagi kang nasa tabi ko? Bakit ngayong malungkot na ako, nawala ka na?"
Na-inspire siya sa kuwento nito kahit pa pamilyar sa kaniya ang kuwentong iyon. Parang na- refresh ang kaniyang paniniwala sa Nasa Itaas.
Tumikhim siya. Gusto niyang siya ang tumapos sa kuwento. "Then, God said, it's not that I left or abandoned you. N'ung mga panahong malungkot ka, I carried you."
Natahimik siya. Hindi niya alam kung ano ang nasa isip nito. Pero siya, naisip niyang ito na ang babaeng hinahanap niya. Naandito ang lahat ng mga katangiang hinahanap niya sa isang babae.
Isang babaeng kaya siyang pasayahin. Babaeng nakabase ang nararamdaman sa kaniya. Mahaaga para sa kaniya iyon dahil ibig sabihin, lagi siya nitong hahanap-hanapin. Handa naman siyang ibigay ang oras niya dito para maging masaya ito. Isa pang nagustuhan niya dito, independent ito. Hindi man ito magkuwento ng tungkol sa buhay nito, napapagtagpu-tagpo ng isip niya base sa obserbasyon niya sa buhay nito na ito ang sumusuporta sa pamilya nito. Kung nagpapadala ang nanay nitong nasa HongKong, siguro naman ay hindi masasaid kahit man lang lalagyan ng asukal ng mga ito. Ang isa pang nagustuhan niya rito ay totoo ito sa sarili. Hindi ito nahiyang sabihin sa kaniya ang totoong estado ng buhay ng mga ito.
He liked her total self.
"ANO'NG tinitingin-tingin mo diyan?" tanong ni Delilah sa lalaki.
Nakatingin kasi ito sa kaniya nang malagkit. Parang pinag-aaralan ang pagkatao niya.
"Bato-bato pick kung sino ang magliligpit," aniya rito. "Baka komo bisita ka ay makakaligtas ka sa mga obligasyon mo."
Natawa ito sa kaniya.
"Okay?" Inihanda niya ang kanang kamay. Ito naman ay ang kaliwa. "Kaliwete ka pala," puna niya.
"Yes," he answered. "Bato-bato pick!"
Papel ito. Itinaas niya ang nakabukang palad. C-in-lose-open pa niya iyon na animo bata.
"Ano 'yan?"
"Ulan. So, talo ka. Ikaw ang magligpit."
"Andaya mo naman eh..."
"Sige na't maliligo pa ako."
Napakamot ito sa ulo.
"WHAT that? Clock?" tanong sa kaniya ni Ramon nang mapansin ang lumang relo sa tabi ng kama niya. Kaliligo niya lang kaya nakaharap siya sa vanit mirror. Nagsusuklay.
"Yes. Wishing clck. Kaya kahit hindi gumagana eh, naka-display."
"Akala ko ba h, nadurog na 'yan?"
"Iba 'yan. Pero parehong gurang na."
Natawa ito.
Nahiga ito sa kama.
"Ang init dito sa kuwarto mo. Hindi mo ba binubuksan ang bintana."
"Ah, sira. Nagpatawag na ako ng gagawa pero hindi pa naman dumadating."
Mula sa salamin ay kita niya ang repleksiyon nito. Napansin niyang pinasadahan nito ng tingin ang kaniyang katawan. Naka-roba pa siya dahil nagpapatuyo pa siya ng buhok. Para ma-destruct ito ay nagtungo siya sa kinaroroonan ng electric fan. Binuksan niya iyon at itinapat doon ang basang buhok.
"Bakit parang lahat ng mga gamit n'yo eh, antique na."
Kinabahan siya nang lmapit ito sa kaniya. Hinawakan nito ang electric fan para siguro masiguro kung tama ito na antigo na iyon. Yari iyon sa bakal at medyo kinakalawang na.
Naupo ulit ito sa kama. Nahiga. Sa interpretasyon niya, siguro ay naisipan nitong akitin siya pero dahil naisip na hindi tama ang gagawain kaya nahiga na lang sa kama.
Inunan nito ang palad nito.
"Bulok na din ang kisame n'yo..."
"Worst pa nga ito nang mabili ko. Nag-loan ako sa Pag-ibig dahil mura lang kasi 'to. Hanggang ngayon nga, binabayaran ko pa 'to."
"Alam mo, dapat palitan mo na 'yan. Baka inaanay na 'yan sa loob."
Naupo siya sa tabi nito para pangaralan ito.
"Alam mo, andami mong nakikita..."
"Oo nga. Pati ikaw, nakita ko..."
Corny iyon na joe pero nang mga sandaling iyon ay seryoso ito. Naging malagkit pa ang tingin nito sa mga mata niya.
"You're so beautiful..." Napalunok ito. "Look..." Bumangon ito at hinawakan ang kaniyang baba. Hinalikan siya nito.
Dahil doon ay nakaramdam siya ng panghihina. His kiss went even deeper. She desperately responded to every tangle of his tongue in her mouth. Tinanggal niya ang pagkakatali ng kaniyang roba.
He romoved his t-shirt. She unbuttoned her pants.
He lie down. She felt stiff that she coudn't help herself but follow what his body was asking him to do. She found herself on top of her.
Why couldn't she resist his kisses? Why did she allow him this way?
His lips went down her neck. Down to her breast. he sucked that pink nipples. His tongue circled on the nipples that make her feel like she's on ecstacy. His kisses went down. Her body felt the tingling all over as his lips reached her innermost. His tongue played with that pinkish flesh. That erotic sensation caught all her miseries and sanity.
HAPON na nang umuwi ito. Kukumustahin daw nito ang bahay para sa pagbisita niya.Sumabay siya dito at bumaba sa isang skat na salon.
Nagpa-footspa at nagpa-rebond siya ng buhok. Ang mahaba niyang buhok at pinutol hanggang sa kaniyang balikat. Napansin niyang mas naging demure ang kaniyang dating. Ang make-up niya ay makapal pero hindi naman pangit. Noong una ay ayaw niya pero sabi n baklang beautician na ganoon daw talaga kapag gabi.Kailangan, medyo makapal ang make para mas lumutang pa ang ganda niya.
Add: description of dress.
"Naku, ineng! Bongga ka! Mamahalin ka ng familya ng fafa mo. For sure!" wika sa kaniya ng bakla. Ayon sa usap-usapan sa barangay nila ay may magical powers daw ang kamay nito dahil mahusay itong maggupit at mag-make up.
Ang hindi lang nito ma-magic ay ang hitsura nito. "Dausdos" ang nguso nito. Pango, malaki ang mata. Maliit ang mukha at maraming "hukay" sa mukha. Malaki ang katawan nito dahil mataba.
"Thank you Madir."
"Don't forgit duh dahtung. At 'yung tip," bulong nito sa kaniya.
"Magkano po ba?"
"Three thousand three hundred lang."
Alam niya iyon bago pa siya pumunta doon pero nasaktan ang bulsa niya nang hugutin niya mula sa pitaka ang pera.
Twenty pesos lang ang dinagdag niya sa sinabi nito. Ang kalabisan ang kaniyang tip dito.
"Kuripot ka ineng, 'no?"
"Yes. But I have to go. Thank you."
"Thank you Ining." Nakipagbeso-beso pa ito.
Palabas na siya ng salon nang tumunog ang cellphone niya.
Message mula kay Ramon iyon. Excited niyang binasa ang message.
I hav emrgncy. I think, I have to cancel this. I mean, I can't come home 2nyt.
Wat?
Ba2yaran kung anuman ang nagas2s mo. Emrgncy lng tlg.
Nakaramdam siya ng inis kaya hindi na niya ito sinagot.
NAKATINGIN sa kaniya lahat ng nasa jeep. Mukha kasing sasagala ang make up niya.
Nahihiya siya pero pinanindigan niya. Sa labas ng jeep na lang siya tumingin.
Nanghihinayang siya sa ayos niya. Pero sinabi naman nito ay babayaran nito ang lahat ng gastos. Ang ikinaiinis lang niya ay bakit hindi nito sinabi bago pa siya magpunta ng salon.
Well, sabi nito ay dail sa emergency.
Iniisip niya kung paano siya magsasalita at kikilos sa harapan ng pamilya ni Ramon nang makuha ang atensiyon niya ni... Ramon. Tama. Si Ramon iyon. Nasa Jollibee ito at may kasamang babae.
"Mama, para!" aniya sa driver. "Dito na lang."
Since nakabayad na naman siya ay bumaba siya.
Nakaramdam siya ng inis dito nang makitang sweet ang mga ito. Kung matatandaan niya ay ito rin ang babaeng nakita niyang kasama nito sa Mall of Asia.
Naalala niyang sabi nito, b-in-reak na nito ang mga babae sa buhay nito.
Lalong nanlaki ang mga mata niya nang hawakan ng babae ang pisngi nito. Bagaman tinakpan ng babae ang labi ng mga ito, marahil dahil nahihiya dahil sa dami ng taong naandoon, alam niyang nag-e-enjoy ito dahil sa sayang nakatapal sa mukha nito.
Kung magmumukmok lang siya ay baka dumami pa ang mga mabiktima nito. Mas mainam nang makatikim ito ng leksiyon.
Inis na inis na pumasok siya sa naturang restaurant.
"Manloloko ka!" Ihimapas niya sa ulo nito ang salang handbag. Siguro ay nasaktan ito dahil naalala niyang naisuksok pa niya doon ang cellphone niya. Napatayo ito. Nakita niya ang softdrinks sa ibabaw ng mesa. Isinaboy niya iyon dito.
"Bastos!" aniya dito. Tiningnan niya ang babaeng ka-table nito. "Maging masaya ka sana!"
She walked out.
"Lilah!"
She ran away. Mabilis. Ayaw niyang masundan siya nito.
HILING NG SAWI SA ORASANG TANGI(Chapter 7)
Chapter Seven
"MAHAL mo ba talaga ako?" tanong ni Delilah kay Ramon. Nakasakay sila sa kotse. Pauwi na sila nito sa Laguna.
"Oo naman. Isasama ba kita sa Wowowee kung hindi?"
"Wowowee ba ang sukatan ng pagmamahal?"
"Believe it or not, I prayed that moment that happened to us in Wowowee."
"Huh?"
"Totoo 'yon. I want to tell the world I love you. Para malaman nilang akin ka."
Hindi siya nakaimik. Isa kaya ito sa mga lalaking masyadong mabulaklak ang mga labi?
Naalala niya ang sinabi sa kaniya ng kaibigan niyang si Maribel. Na malalaman kung bastos ang isang lalaki kapag nag-drawing ng ahas na nakadila.
Hindi na masyadong mahalaga kung bastos ito o hindi. Ang mahalaga, malaman niya kung ano ang posibleng kalagayan ng utak nito.
Nagda-drive ito. Paano ito makakapag-drawing?
"Ramon..."
"What?"
"Matanong ko lang. Halimbawa, may nagpa-drawing sa 'yo ng ahas. Ano ang hitsura ng ahas?"
"Ahm..." Nag-isip ito. "Bakit mo naman natanong?"
"Wala. Masama ba?"
"O sige. Although it seems like a Psychology test, never mind. At least, malaman mo kung sino talaga ako kung iyon ang gusto mo. Sabihin mo sa 'kin mamaya ang ibig sabihin."
"So, paano ka magdo-drawing ng ahas?"
"Mahaba. Kulay asul na may green-green. May stripe na black. Sa dulo, maitim."
"Payat o mataba?"
"Mataba."
"Nakadila o hindi?"
"Ahm... Nakadila? No. Hindi nakadila."
"Talaga?"
"Bakit? Ano ba ang ibig sabihin ng nakadila?"
"Kung nakadila daw, ibig sabihin, bastos."
"Ah... Gan'on ba?"
Nag-isip siya. Gusto pa niya itong makilala.
"Eh, bakit n'ung nagpunta tayo sa Picnic Grove. bakit naramdamam kong matigas 'yan?" Inginuso niya ang ibaba nito.
"Matanong ko lang. Bakit naging gan'on si Anthony? I mean, mukhang magkaiba ang personlity n'yo?"
"Si Anthony? Maniwala ka't hindi, hindi siya gan'on sa bahay. Kaya nagtataka din kami kung bakit bigla siyang nagkagan'on. So, we sent him to America after nowing that."
"Pero ano sa palagay mong dahilan?"
"Ahm... siguro, dahil youngest child siya. Sunod ang luho n'on. 'Yung hindi namin natikman lahat noon, iinuhos namin sa kaniya. Kapag nagustuhan niyang umalis, pinapayagan. Spoiled. I must admit."
Parang gusto pa niyang makilala ang pamilya nito.
"Nasa America na siya dahil napahiya din sina Nanay at Tatay sa inasal niya."
"Nanay at Tatay? Hindi Mommy at Daddy? Or Papa, Mama?"
"Tulad nga ng naikuwento ko na, hindi naman kami galing talaga sa mayamang pamilya. Nag- sumikap lang."
"Sa amin ka mag-dinner tonight...?"
"Huh?"
"Para naman makilala ka nila."
Napailing siya. "Hindi pa ako ready. Nakakahiya."
"Nakita ka na nila sa Wowowee. At makikita mo, mababait naman sila. Kaya wala kang dapat ipag-alala."
"Ewan ko. Nahihiya ako."
"Eh, paano 'yon?"
"Bukas na lang. Bibili muna ako ng bagong damit. Tapos, magpapa-spa muna ako."
"Gusto mong dumaan muna tayo sa SM?"
"For what?"
"Tutulungan kitang mamili."
"sagot mo?" biro niya.
"Oo."
"Biro lang."
"No. Really." Iniliko nito ang sasakyan papunta sa SM Manila. Alas sais pa lang naman kaya puwede pa silang mamili.
"Hindi na rin naman kita mapipigilan eh. Sige. Kumain na din tayo sa Tokyo-Tokyo."
Nagkangitian sila.
ANG NASA isip niya ay pormal na damit ang bibilhin. But he advised her to buy informal clothes.
"Heto? Ano sa palagay mo?" paglabas niya sa cubicle ay describe dresses.
"THANK you," wika niya kay Ramon nang iparada nito sa tapat ng bahay nila ang kotse. "I think, this day is very unforgettable."
"Welcome. My pleasure," anito. Pumurma na ito na tipong handa nang paandarin ang sasakyan, hiniintay lang siyang bumaba na.
"Ramon..." pagtawag niya dito.
"Why?"
Hinawakan niya ang magkabilang pisngi nito. She smiled at him. Hinalikan niya ang mga labi nito nang may ngiti sa mga labi.
"Ow! Thank you."
"I love you."
"I love you, too."
Masasabi niyang malaki ang ginampanang papel ng araw na iyon sa kanilang blooming romance. Naging turning point din ang pagpunta nila sa Wowowee.
"See you tomorrow," anito.
"See you."
Bumaba na siya.
Kinawayan siya nito. Nag-flying kiss naman siya dito. Saka niya ito kinawayan.
Ibinaba nito ang salamin ng sasakyan at pinaandar ang kotse.
Pinagmasdan niya ang kotse hanggang mawala iyon sa paningin niya.
Kinapa niya ang puso niya. And she found happiness and love there.
"Ano'ng nginingiti-ngiti mo diyan?" tanong ng kapatid niya sa kaniya nang gumising sa kaniya. Naka-sando, t-shirt, tsinelas lang ito. Ibig sabihin ay hindi ito umalis.
"Geronimo..." Hinawakan niya ito sa pisngi. "I'm in love..." Nagtatakbo siya papunta sa loob ng bahay. Parang baliw na nahiga siya sa sofa. "I think,he's my prince... My knight in shining armour!"
"Sino ba 'yon? 'Yung nasa Wowowee?"
Nginitian niya lang ito.
"HIndi kayo ate nakakakilig. Kinilabutan ako kanina nang mapanood ko kayo." Naupo ito sa sofa na katabi ng sofa na kinauupuan niya. "Sabi ng girlfriend ko, 'di ba ate mo 'yan? Talagang muntik na kitang itakwil. Hindi na lang ako nagsalita."
"You can say anything you want to say. Ang mahalaga, I'm in love."
"Bahala ka nga diyan! Para kang may tililing!" Pinaikut-ikot pa nito ang kanang hintuturo sa isang tainga.
She ignored him.
"I think I'm in love. I think I'm in love..."
"MAHAL mo ba talaga ako?" tanong ni Delilah kay Ramon. Nakasakay sila sa kotse. Pauwi na sila nito sa Laguna.
"Oo naman. Isasama ba kita sa Wowowee kung hindi?"
"Wowowee ba ang sukatan ng pagmamahal?"
"Believe it or not, I prayed that moment that happened to us in Wowowee."
"Huh?"
"Totoo 'yon. I want to tell the world I love you. Para malaman nilang akin ka."
Hindi siya nakaimik. Isa kaya ito sa mga lalaking masyadong mabulaklak ang mga labi?
Naalala niya ang sinabi sa kaniya ng kaibigan niyang si Maribel. Na malalaman kung bastos ang isang lalaki kapag nag-drawing ng ahas na nakadila.
Hindi na masyadong mahalaga kung bastos ito o hindi. Ang mahalaga, malaman niya kung ano ang posibleng kalagayan ng utak nito.
Nagda-drive ito. Paano ito makakapag-drawing?
"Ramon..."
"What?"
"Matanong ko lang. Halimbawa, may nagpa-drawing sa 'yo ng ahas. Ano ang hitsura ng ahas?"
"Ahm..." Nag-isip ito. "Bakit mo naman natanong?"
"Wala. Masama ba?"
"O sige. Although it seems like a Psychology test, never mind. At least, malaman mo kung sino talaga ako kung iyon ang gusto mo. Sabihin mo sa 'kin mamaya ang ibig sabihin."
"So, paano ka magdo-drawing ng ahas?"
"Mahaba. Kulay asul na may green-green. May stripe na black. Sa dulo, maitim."
"Payat o mataba?"
"Mataba."
"Nakadila o hindi?"
"Ahm... Nakadila? No. Hindi nakadila."
"Talaga?"
"Bakit? Ano ba ang ibig sabihin ng nakadila?"
"Kung nakadila daw, ibig sabihin, bastos."
"Ah... Gan'on ba?"
Nag-isip siya. Gusto pa niya itong makilala.
"Eh, bakit n'ung nagpunta tayo sa Picnic Grove. bakit naramdamam kong matigas 'yan?" Inginuso niya ang ibaba nito.
"Matanong ko lang. Bakit naging gan'on si Anthony? I mean, mukhang magkaiba ang personlity n'yo?"
"Si Anthony? Maniwala ka't hindi, hindi siya gan'on sa bahay. Kaya nagtataka din kami kung bakit bigla siyang nagkagan'on. So, we sent him to America after nowing that."
"Pero ano sa palagay mong dahilan?"
"Ahm... siguro, dahil youngest child siya. Sunod ang luho n'on. 'Yung hindi namin natikman lahat noon, iinuhos namin sa kaniya. Kapag nagustuhan niyang umalis, pinapayagan. Spoiled. I must admit."
Parang gusto pa niyang makilala ang pamilya nito.
"Nasa America na siya dahil napahiya din sina Nanay at Tatay sa inasal niya."
"Nanay at Tatay? Hindi Mommy at Daddy? Or Papa, Mama?"
"Tulad nga ng naikuwento ko na, hindi naman kami galing talaga sa mayamang pamilya. Nag- sumikap lang."
"Sa amin ka mag-dinner tonight...?"
"Huh?"
"Para naman makilala ka nila."
Napailing siya. "Hindi pa ako ready. Nakakahiya."
"Nakita ka na nila sa Wowowee. At makikita mo, mababait naman sila. Kaya wala kang dapat ipag-alala."
"Ewan ko. Nahihiya ako."
"Eh, paano 'yon?"
"Bukas na lang. Bibili muna ako ng bagong damit. Tapos, magpapa-spa muna ako."
"Gusto mong dumaan muna tayo sa SM?"
"For what?"
"Tutulungan kitang mamili."
"sagot mo?" biro niya.
"Oo."
"Biro lang."
"No. Really." Iniliko nito ang sasakyan papunta sa SM Manila. Alas sais pa lang naman kaya puwede pa silang mamili.
"Hindi na rin naman kita mapipigilan eh. Sige. Kumain na din tayo sa Tokyo-Tokyo."
Nagkangitian sila.
ANG NASA isip niya ay pormal na damit ang bibilhin. But he advised her to buy informal clothes.
"Heto? Ano sa palagay mo?" paglabas niya sa cubicle ay describe dresses.
"THANK you," wika niya kay Ramon nang iparada nito sa tapat ng bahay nila ang kotse. "I think, this day is very unforgettable."
"Welcome. My pleasure," anito. Pumurma na ito na tipong handa nang paandarin ang sasakyan, hiniintay lang siyang bumaba na.
"Ramon..." pagtawag niya dito.
"Why?"
Hinawakan niya ang magkabilang pisngi nito. She smiled at him. Hinalikan niya ang mga labi nito nang may ngiti sa mga labi.
"Ow! Thank you."
"I love you."
"I love you, too."
Masasabi niyang malaki ang ginampanang papel ng araw na iyon sa kanilang blooming romance. Naging turning point din ang pagpunta nila sa Wowowee.
"See you tomorrow," anito.
"See you."
Bumaba na siya.
Kinawayan siya nito. Nag-flying kiss naman siya dito. Saka niya ito kinawayan.
Ibinaba nito ang salamin ng sasakyan at pinaandar ang kotse.
Pinagmasdan niya ang kotse hanggang mawala iyon sa paningin niya.
Kinapa niya ang puso niya. And she found happiness and love there.
"Ano'ng nginingiti-ngiti mo diyan?" tanong ng kapatid niya sa kaniya nang gumising sa kaniya. Naka-sando, t-shirt, tsinelas lang ito. Ibig sabihin ay hindi ito umalis.
"Geronimo..." Hinawakan niya ito sa pisngi. "I'm in love..." Nagtatakbo siya papunta sa loob ng bahay. Parang baliw na nahiga siya sa sofa. "I think,he's my prince... My knight in shining armour!"
"Sino ba 'yon? 'Yung nasa Wowowee?"
Nginitian niya lang ito.
"HIndi kayo ate nakakakilig. Kinilabutan ako kanina nang mapanood ko kayo." Naupo ito sa sofa na katabi ng sofa na kinauupuan niya. "Sabi ng girlfriend ko, 'di ba ate mo 'yan? Talagang muntik na kitang itakwil. Hindi na lang ako nagsalita."
"You can say anything you want to say. Ang mahalaga, I'm in love."
"Bahala ka nga diyan! Para kang may tililing!" Pinaikut-ikot pa nito ang kanang hintuturo sa isang tainga.
She ignored him.
"I think I'm in love. I think I'm in love..."
HILING NG SAWI SA ORASANG TANGI(Chapter 6)
Chapter Six
"Pasok."
"Flowers for you."
Inabot ni Delilah ang rosas na iniaabot ni Ramon. Nakakakilig sana ang taong m-in-agic ng orasan para mapadpad sa bahay nila. Guwapo, mayaman, mabait. Pero babaero?
Wala naman sigurong masama kung entertain-in niya ito. Hindi naman komo nagdala ito ng bulaklak sa kanila ay gusto na nitong manligaw. Posible din na gusto lang nitong makipagkaibigan. Puwede rin namang naghahanap lang ito ng seseryosohin sa buhay.
Hindi niya alam. Hahayaan na lang niya ang kapalaran na mag-decide. Napapagod na rin kasi siyang mangarap.
"Have a seat."
Hahayaan niya itong manligaw. Pero lilinawin muna niya rito ang lahat.
"What's these flowers for?"
"FOr you."
"Bakit nga? May sakit ba ako? Nanay mo ba ako? May okasyon ba ngayon? Birthday ko ba?"
Natawa ito. "Sabihin na lang nating gusto kitang makilala."
"Alam mo, masama sa isang lalaki ang babaero. I mean, 'yung pinagsasabay-sabay..."
Natawa ito "Ano'ng pinagsasabay-sabay? Lilinawn ko lang na wala ako ngayong nililigawan. Or dine-date. Meron ba?" Nag-isip ito. "Wala. As far as I know. I'm single. And you are?"
"Single. Pero I'm not available." Pakipot niya. Mahirap nang magpadaskul-daskol. Humiling siya sa orasan. At problema na ng orasan kung paano sila gagawing nag-iibigan sa kabila ng kaniyang magiging attitude dito.
"Single but not available? Parang malabo yata 'yun..."
"Coffee? Drinks?"
"Coffee na lang. Giniginaw kasi ako. Hindi ko maintindihan kung bakit nag-uuulan eh, summer."
Nagtungo siya sa kusina para ipagtimpla ito ng kape. Sinamahan na rin niya iyon ng dalawang nilagang saging. Niluto niya iyon kaninang umaga.
"Sino'ng kasama mo dito?" tanong nito makabalik niya. Matapos niyang ipatong sa center table ang kape nito.
Naupo siya. "Kapatid ko. Ewan ko kung nasaan nga 'yung mokong na 'yun. Prelim na raw nila tapos laru pa nang laro."
"Gan'an ata ang matatalino. Kapag oras na ng exam, naglalaro pa. Matalino ba siya?"
"Ahm... Oo. Consistent Dean's Lister--kain ka niyang saging. Nilaga ko 'yan kaninang umaga. Pasensiya na. Wala pa akong pambili ng masarap na merienda. Hindi pa suwelo."
"Walang problema. Matagal ko na ngang gustong kumain nito eh."
Binuksan at kinain nito ang isang saba.
"Ano naman ang sumagi sa isip mo at nagpunta ka dito?"
"Manliligaw nga. Totoo," anito dahil siguro sa hitsura niyang tila ayaw maniwala.
Nasa hitsura naman nito ang aakyat ng ligaw. Polo shirt, jeans. Naka-tuck in sa jeans nito ang polo. Rubber shoes. Nakita pa niya ang check niyon. Sa palagay niya ay mamahalin ang sapatos na iyon.
Naamoy din niya ang pabango nito. Parang ansarap singhutin niyon.
"Haynaku... Bakit hindi ka man lang nag-text?" Nakapaligo na siya. Pero kung alam niya iyon, sana ay nagpatalon siya. Sa ikli ng suot niya ay halos makita na ang kaniyang singit. Ang suot niyang t-shirt ay t-shirt ng tiyuhin niyang mataba. Hiningi niya iyon dahil gusto niya minsan ang nag-e-eksperimento sa damit. Gamit ang gunting ay nilakihan pa niya ang butas na sinusuutan ng ulo. Tuloy, ang butas niyon ay sapat para iluwa ang kalahati ng kaniyang boobs. May bra siya pero base sa napansin niyang tingin nito dito, parang halos mahubaran siya.
"Nahulog sa bathtub ang cellphone ko kaninang umaga."
"Gan'on?"
"Yeah. And I'd love to see how you look like kapag nasa bahay ka lang."
"HEto. Ganito. Gusto ko 'tog ganitong get up dahil presko."
"And sexy."
Malamig ang pagkakasabi nito huling tinuran nito.
"I mean, bagay sa 'yo."
"Dati, ganito ang damit ko kahit lumalabas. Pero ang tingin sa 'kin ng iba, nang-aakit lang ako kaya bumili ako ng jeans at simpleng blouse, t-shirt, polo..."
Lumagok ito ng kape, kumain ng saging. "Ikaw?"
"Sige. Busog ako."
"Ano'ng ginagawa mo bago ako dumating?"
"Nagwi-wish--este, nagpapahinga..."
"Nagpapahinga? Bakit? Marami bang trabaho?"
"Hindi naman. Nakaupo nga lang ako sa school. Minsan, I just feel restless."
"I think, you need some rest. Sama ka sa 'min. Scuba diving tayo?"
"Hindi ko talaga type 'yang ganiyan. Ayoko.Boring para sa 'kin."
"Eh, ano ang hindi boring para sa 'yo?"
"Mas gusto ko pa ang mga board games. Chess, scrabble and the likes."
"Really? May chess board ka diyan? Maglalaro tayo?"
"Scrabble lang naandito."
"Mag-scrabble tayo."
"Mahabang laruin 'yon. Aabutin ka pa dito ng lunch. Wala talaga akong ipapakain sa 'yo, inaamin ko na."
Natawa ito. "Nakain ako ng Lucky Me. Or kahit sardinas."
"Mangungutang nga lang ako ng menudo diyan sa kanto. Lutong ulam."
"You mean, kabawasan ako sa ulam? Why don't we just go out later? My treat?"
"Mahihiya lang ako sa 'yo."
Nag-isip ito. "Kung gan'on... May gas kayo diyan?"
"Meron naman."
"May luto na lang tayo. Mamalengke tayo?"
"Ahm..."
"Let's go! Ako ang bahala sa 'yo."
"Sigurado ka?"
"Gusto kong magtigil dito ngayong maghapon. Kung okay lang sa 'yo? So, 'yun na lang ang sa palagay kong dapat kong gawain..."
Nag-isip siya. Naisip niyang wala siyang dapat itago dito. Kung may gusto ito sa kaniya at may balak itong manligaw, mabuti nang makilala siya nito nang mas maaga.
Karaniwan, kahit ulam ay problema nila. Ang pera kasi nila ay napupunta sa kapatid niya.
"MAGKANO po 'tong talong?"
"Sampu one-fourth?"
"Ang mahal naman. Hindi ba otso na lang?"
Napangiti si Ramon sa ginagawang pakikipagtawaran ni Delilah. Napakanatural lang nito sa pakikitungo nito sa sarili nito.
Mahaba ang t-shirt na suot nito pero ginupit nito ang damit na magmumukha itong seductive. Maikli lang din ang shorts nito. Napakaikli. Habang nakapo nga ito kanina ay natanaw niya ang singit nito.Pero balewala lang naman iyon dito.
Parang comportable ito sa pagkatao nito.
"O sige. Kumuha ka na nga diyan."
Nginitian niya ito nang tingnan niya ito.
Hindi niya naiwasang tingnan ang puwitan nito habang namimili ito ng mga talong na nakalatag sa sako. Sa semento lang iyon nakalapag.
Bilugan at malaman ang pang-upo nito. Hindi katulad ng kay Barbie ang legs nito pero makinis iyon. Maputi. Maputi din ang balat nito.
He shook her head upon looking at her breast. Malulusog iyon. Naalala niya si Marimar,
isang Mexican drama na sumikat noon. Tulad ng kay Marimar ang sex appeal nito.
"Ano pa ba ang gusto mo?" tanong sa kaniya nito.
"Favorite ko 'yung bangus na may sibuyas, kamatis at kung anu-ano pa. Ano ba'ng tawag d'on? 'Yung tinatahi 'yung bangus tapos niluluto sa toyo?"
"Ewan ko din," anito. "Basta 'yon. Gusto mo n'on?"
Tumango siya. "At saka pangat na tulingan."
"Alam mo, mukhang magkakasundo tayo sa trip mong 'yan. Gusto ko sa pangat na tulingan eh 'yung may talong at maraming sile."
"Same. Type ko rin 'yon." Nagkangitian sila.Pareho pala sila nito ng gusto pagdating sa pagkain.
"SO, walo kayong magkakapatid? Hindi naman ba nahirapan ang nanay at tatay n'yo sa inyo?" aniya habang ginagayat ang sibuyas. Ito naman ay nagprisintang pipigain ang gata.
Pinahiram na lang niya ito ng tsinelas at shorts dahil hindi daw ito komportable sa suot.
"Nahirapan din. Bilib lang talaga ako sa dalawa dahil marunong talaga sila sa buhay."
"Paano? Parang hindi ko ma-imagine." In her case, dadalawa lang sila pero parang hirap na hirap na ang nanay niya sa kanila. Pero naiintindihan din niya dahil nasa ibang bansa ang nanay niya. Hindi niya alam kung paano nito ginagastos ang pera. Siguro, dala na rin ng kahirapan ay nagsusugal ang nanay niya doon. Iyon din kasi nabalitaan niya sa mga kamag-anak niyang nakapunta na rin sa HongKong. Marahil nakita ng mga iyon ang nanay niya.
"Ang tatay ko, nagsasaka. Tapos kami, tulung-tulong. Kapag walang pasok, sa bukid lahat. Tapos, 'yung Kuya kong panganay at pangalawa, sinuportahan ang pag-aaral. 'Yung ibang magka-College din, pinahinto muna. And then, n'ung nakatapos 'yung dalawa, 'yung iba naman ang sinuportahan ng mga Kuya kong nakatapos na. Hanggang sa lahat kami, nakatapos."
"Nakakatuwa naman kayo."
"Paano kayo napadpad sa pagtatayo ng kumpaniya?"
"Mahabang istorya pero nagsimula 'yon sa nanay ko. Kasi dati, kapag may kalakal, ang nanay ko ang nagtitinda sa Maynila. Magaling siyang mag-sales talk. Hanggang sa isang araw, manakawan siya. Humingi siya ng tulong sa isang kaibigan. Imbis na pera ang pinahiram, inilapit sa Wyett. Sabi ng Wyett, kung gusto daw ni Nanay na maglako ng gatas."
"Ibinenta ni tatay 'yung lupa namin dahil sunud-sunod na nga ring bagyo. Bumili kami ng truck. Tapos, ayun, nagdire-diretso na. Pero, laway ng nanay ko ang nagpalago sa negosyo."
"Ang cute naman ng istorya n'yo?" kinusut-kusot niya ang mga mata niya. Pinilit niyang tumulo ang luha.
"Eh bakit ka naiyak?"
"Hindi ako naiyak.Naiiyak ako dahil dito." Itinuro niya ang china-chop-chop na sibuya.
"Gusto mong palit tayo?"
"Huwag na. Tapos na ko." Kinuha niya ang bangus. Hiwa na ang gitna niyon. Inilagay niya sa loob noon ang mga spices at tinahi iyon.
"Ikaw? Nasaan na nanay at tatay mo?"
"Si Tatay, an'dun..." Itinuro niya ang langit. "Si nanay, nasa HongKong."
"So, ikaw ang nagpalaki sa kapatid mo?"
"No. Five years ago nang lumipat kami dito pero sa tita ko nagpalaki sa 'min."
"Matanong ko lang. Mahirap ba'ng walang..."
"Walang...?"
"Okay lang magtanong?"
Hindi na niya ito hinintay. Alam na niya ang gusto nitong itanong. "Kung mahirap bang walang nanay o tatay?"
"Siyempre. Una, mahirap makibahay. pangalawa, lagi kaming kawawa sa mga hatian. Kahit saang hatian. Pangatlo,siyempre. Nakakaiyak kaya minsan na parang pakiramdam mo ay wala sa 'yong magtatanggol."
PANGAT na tulingan, rellenong bangus at ginisang ampalayang may itlog ang nakahain sa mesa.
"Ito ang hindi dapat mawala kapag ganitong kasarap ang kainan," ani Ramon habang binubuksan ang softdrinks. "Hindi na ba talaga darating ang kapatid mo?"
"Hindi na siguro," aniya."Tinext ko na. 'Di naman sumasagot. kilala ko na 'yon. Kapag ganitong hindi 'yon nagte-text, kasama n'on ang girlfriend niya. Hindi na naman nagpaalam."
"Here for you." Nilagyan nito ang kanin ang plato niya. "These are also your favorite so.." Nilagyan nito ng tulingan, konting amplaya ang plato niya. "Ikaw nang bahalang kumuha ng bangus."
HIndi siya nagsalita dahil iniisip niya kung ano ba ang motibo nito. Sinabi nitong gusto daw siya nitong ligawan. Pero...
"Puwede ka bang matanong?"
"Bakit naman hindi?"
"Ano ba'ng nakita mo sa 'kin at bigla na lang eh, naisipan mong manligaw?"
"Alam mo, may mga bagay na hindi maipaliwanag. So, hindi ko alam. Basta 'paggising ko na lang isang araw, may humihila sa king puntahan ka. So, ano ang magagawa ko?"
Naalala niya nang papunta siya sa kumpaniya ng mga ito. At nakita siya nito. Inalok siya nitong maggala-gala. Sumama naman siya. Aaminin niyang naging masaya siya. Ganoon naman siyang kababaw. May makasama lang ay masaya na. Sabihin nang ibang level ng kasiyahan ang naramdaman niya sa piling nito. Pero this time, parang gusto na niyang maniguro.
Parang hindi na niya kayang makaramdam ng sakit mula dito. Ayaw niyang masaktan nito.
Hindi niya alam kung ano ang gumagana sa utak nito habang kumakain. Pero siya, nabibilisan sa mga galaw nito.
"Ramon..."
"Why?"
"Alam ko, mayaman ka. Alam ko, kaya mong makuha ang gusto mo. Ginagawa mo ba 'to dahil alam mong makukuha mo ang gusto mo?"
"No. Hindi ko iniisip 'yan. Bakit mo naman naitanong?"
"I've been to many relationships. Ganito akong magtiwala. Dumating ka ngayon, pinatuloy kita. But I'm afraid."
Nakunot ang noo nito. "Afraid of...?"
"Sabi mo, gusto mong manligaw. Pero sa totoo lang, pagod na ako sa mga manliligaw."
"What do you mean?"
"I've been to so many pains."
Nakita niyang tapos na ito. Pinagpatong nila ang mga pinagkanan nila. Siya sana ang magdadala niyon sa lababo pero kinuha nito iyon mula sa kaniya. Tinakpan na lang niya ang ulam. Kumuha siya ng basahang basa. Pinunasan niya ang mesa.
"You mean, nag-aalala ka na baka saktan lang kita?"
Hindi siya sumagot. She pressumed he understood her silence meant yes.
"Wait. Punta lang ako sa bathroom."
Umihi at nagsipilyo siya. Paglabas niya ay nasa harapan ito ng TV. Nanonood ng Wowowee.
"Gusto mong magpunta tayo diyan sa Wowowee?" Naintindihan niya ang pagpapalit nito ng topic. Ayaw nito ng masyadong seryoso. Na tipong ayaw na nitong magsalita. Papatunayan nalang nito.
Iyon ang interpretasyon niya sa kilos nito. Kaya lang naman niya binuksan iyon dito ay para magsilbing babala dito.
"Ikaw. Kung gusto mo ba eh..."
"Gusto ko. Ikaw?"
"I like. Kailan mo gustong magpunta?"
"Ahm... Bukas?"
"Masyado ka namang excited. ASAP bukas, walang Wowowee."
Napatawa siya sa pagkawala ng kaniyang memorya. "Oo nga pala. Monday. Kung okay lang sa
yo?"
"Sige."
"HEP, HEP, Hooray!"
Dahil imbis na sa itaas ang kamay at pumalakpak ang katabi ni Ramon, sa baba. Kaya na- out ito. Napili ni Pokwang si Ramon na maging contestant ng portion na iyon.Siya ay nanonood sa audience area.
"Naku, manong. Out kayo," ani Marielle.
Umalis ang lalaki.
"Let's continue," ani Pokwang. "Ito ang gusto ko, guwapo..." Pakandirit na lumapit si Pokwang. Gitara ang kabuuan ng suot ng komedyante. "Uhm... Ang bango ni Papa. Iuwi mo na ako!" Humalambitin pa si Pokwang. Tinawanan lang ni Ramon ang komedyante. Si Pokwang naman ay tiningnan ito nang matalim. Nang-aakit. Pumailanlang sa studio ang kantang Puppy Love.
Sumayaw si Pokwang na animo GRO sa club. Gusto niyang matawa dahil ngingiti-ngiti lang si Ramon. Kumuha pa ito ng panyo para pahirin ang pawis nito.
"Naku, si Papa. Nag-init!" Dahil sa nakakatawang pagkakasabi ni Pokwang niyon ay nagtawanan ang mga manonood. "Heka. Matanong ko lang. Baka may magalit sa 'kin sa ginagawa ko. May girlfriend ka na ba?"
"Ahm... Wala pa."
Nagtatalon si Pokwang. "You mean, may pag-asa ako?" Nakapuyod ang buhok ni Pokwang pero may imaginary buhok itong ikinuwit sa likod ng tainga nito.
"No. I'm courting somebody. Ayun siya."
"Ano? Nasaan 'yan?" naging parang galit ang hitsura ni Pokwang. Siya naman ay napangiti lang nang feeling niya ay nakatngin ang buong mundo sa kaniya.
"Siya? Siya ang ipagpapalit mo sa 'kin? Wala 'yang pera. Kaya kitang bilhan ng Forsche. Sumama ka lang sa 'kin..." Naghalumbitin si Pokwang kay Ramon dahilan para matawa ang mga tao.
Pumasok sa stage si Willie Revillame.
"Wait lang. Kanina pa ako nakikinig at akala ko, makakahanap na ng maloloko 'tong si Pokwang." Tumawa si Willie. "So, wala na palang pag-asa si Pokwang?" Inilapit ni Willie ang mike
sa bibig ni Ramon.
"sabi ko nga po, may nililigawan ako."
"Nasaan ba siya?"
"'Yun. 'Yung nakasuot na white blouse na may bulaklak."
"Eh, mahal mo ba siya? Baka naman pinapaasa mo lang?"
"Hindi. Mahal namahal ko siya Papi!"
Parang gusto niyang ma-corny-han dito nang tawagin nitong 'Papi' si Willie na animo avid follower ito ng naturang show.
"Sige nga. Kung halimbawa magpo-propose ka sa kaniya on national t.v. Paano mo gagawain iyon?"
Sumabat si Marielle. "Heka lang. Linawin mo muna Papi kung okay lang ba kay Ate dahil baka naman mapilitan lang sila sa isang relasyon."
"Sige. Miss, halika. Baba ka," ani Willie.
Nakaramdam siya ng matinding kaba lalo pa't ang lahat ay nagtinginan sa kanila.
Ang puwersa ng mga matang nakatingin sa kaniya ang dahilan kaya bumaba siya.
"Miss, ano ba'ng name mo?"
"Delilah."
"Wow! Parang why... why... Delilah," awit pa ng pamosong host. "Sabi kasi niya, mahal ka niya. Mahal mo rin ba siya?"
"Kasisimula pa lang po niyang manligaw two days ago."
Dahil sa sinabi niya ay humagalpak ng tawa si Willie. "Two days?"
Tumawa ulit si Willie. Hinila nito si Ramon sa harapan niya.
Muli siyang hinarap ni Willie. "Hindi ka ba natutuwa na three days pa lang siyang nanliligaw tapos, dito ka niya sa Wowowee dinala."
"Natutuwa din naman po."
"Heto nga. Dahil sabi nga namin na ang show na 'to ay show nating lahat. Ng show ng mga nagmamahalan. Ano ang gusto n'yong sabihin sa isa't isa?" Ibinigay ni Willie kay Ramon ang mike.
"Gusto ko lang sabihin sa 'yong mahal na mahal kita. Una pa lang kitang nakita, na-in love na ako sa 'yo..." Naghiyawan ang mga tao. Pumailanlang ang kantang Only You. "Alam kong marami na sa 'yong nanligaw. Nasatan ka. Sana, paniwalaan mo 'ko na hindi kita sasaktan. Mahal na mahal kita."
Naghiyawan ang mga tao sa kilig.
"Ang ganda mo Miss! Ano naman ang masasabi mo sa kaniya?" tanong ni Marielle sa kaniya.
Si Pokwang naman ay naggugulong sa sahig na animo nasawi sa pag-ibig.
"S-Sige. A-A-aminin ko na. M-Mahal din kita..." Nagsigawan siguro ang mga tao dahil nahirapan siyang sabihin ang gustong sabihin. Napansin marahil ng mga ito ang garalgal niyang boses. "Pero sana, huwag mo 'kong sasaktan. Marami nang nanligaw sa 'kin pero binubuksan ko ulit ang puso ko sa 'yo dahil gusto kong magmahal ng tulad mo."
Nagsigawan ulit ang tao.
"Ang sarap naman n'on," ani Willie.
"Kiss! KIss!" tudyo ng mga manonood.
Nagkingitian sila nito.
"Kiss na. Uunahan kita!" banta ni Willie.
Napilitang lumapit si Ramon sa kaniya. Hinawakan nito ang magkabila niyang pisngi. Napikit siya.She expected his kiss to land on her lips. Pero sa noo niya iyon naramdaman.
Niyapos siya nito nang mahigpit kaya napayapos siya nito.
Napatawa si Willie. "Sa noo? Parang lolo!"
Umalis na siya dahil hindi naman alam ni Willie ang namamagitan sa kanila ni Ramon. Maybe, it was his way of telling her that he would respect her.
"Pasok."
"Flowers for you."
Inabot ni Delilah ang rosas na iniaabot ni Ramon. Nakakakilig sana ang taong m-in-agic ng orasan para mapadpad sa bahay nila. Guwapo, mayaman, mabait. Pero babaero?
Wala naman sigurong masama kung entertain-in niya ito. Hindi naman komo nagdala ito ng bulaklak sa kanila ay gusto na nitong manligaw. Posible din na gusto lang nitong makipagkaibigan. Puwede rin namang naghahanap lang ito ng seseryosohin sa buhay.
Hindi niya alam. Hahayaan na lang niya ang kapalaran na mag-decide. Napapagod na rin kasi siyang mangarap.
"Have a seat."
Hahayaan niya itong manligaw. Pero lilinawin muna niya rito ang lahat.
"What's these flowers for?"
"FOr you."
"Bakit nga? May sakit ba ako? Nanay mo ba ako? May okasyon ba ngayon? Birthday ko ba?"
Natawa ito. "Sabihin na lang nating gusto kitang makilala."
"Alam mo, masama sa isang lalaki ang babaero. I mean, 'yung pinagsasabay-sabay..."
Natawa ito "Ano'ng pinagsasabay-sabay? Lilinawn ko lang na wala ako ngayong nililigawan. Or dine-date. Meron ba?" Nag-isip ito. "Wala. As far as I know. I'm single. And you are?"
"Single. Pero I'm not available." Pakipot niya. Mahirap nang magpadaskul-daskol. Humiling siya sa orasan. At problema na ng orasan kung paano sila gagawing nag-iibigan sa kabila ng kaniyang magiging attitude dito.
"Single but not available? Parang malabo yata 'yun..."
"Coffee? Drinks?"
"Coffee na lang. Giniginaw kasi ako. Hindi ko maintindihan kung bakit nag-uuulan eh, summer."
Nagtungo siya sa kusina para ipagtimpla ito ng kape. Sinamahan na rin niya iyon ng dalawang nilagang saging. Niluto niya iyon kaninang umaga.
"Sino'ng kasama mo dito?" tanong nito makabalik niya. Matapos niyang ipatong sa center table ang kape nito.
Naupo siya. "Kapatid ko. Ewan ko kung nasaan nga 'yung mokong na 'yun. Prelim na raw nila tapos laru pa nang laro."
"Gan'an ata ang matatalino. Kapag oras na ng exam, naglalaro pa. Matalino ba siya?"
"Ahm... Oo. Consistent Dean's Lister--kain ka niyang saging. Nilaga ko 'yan kaninang umaga. Pasensiya na. Wala pa akong pambili ng masarap na merienda. Hindi pa suwelo."
"Walang problema. Matagal ko na ngang gustong kumain nito eh."
Binuksan at kinain nito ang isang saba.
"Ano naman ang sumagi sa isip mo at nagpunta ka dito?"
"Manliligaw nga. Totoo," anito dahil siguro sa hitsura niyang tila ayaw maniwala.
Nasa hitsura naman nito ang aakyat ng ligaw. Polo shirt, jeans. Naka-tuck in sa jeans nito ang polo. Rubber shoes. Nakita pa niya ang check niyon. Sa palagay niya ay mamahalin ang sapatos na iyon.
Naamoy din niya ang pabango nito. Parang ansarap singhutin niyon.
"Haynaku... Bakit hindi ka man lang nag-text?" Nakapaligo na siya. Pero kung alam niya iyon, sana ay nagpatalon siya. Sa ikli ng suot niya ay halos makita na ang kaniyang singit. Ang suot niyang t-shirt ay t-shirt ng tiyuhin niyang mataba. Hiningi niya iyon dahil gusto niya minsan ang nag-e-eksperimento sa damit. Gamit ang gunting ay nilakihan pa niya ang butas na sinusuutan ng ulo. Tuloy, ang butas niyon ay sapat para iluwa ang kalahati ng kaniyang boobs. May bra siya pero base sa napansin niyang tingin nito dito, parang halos mahubaran siya.
"Nahulog sa bathtub ang cellphone ko kaninang umaga."
"Gan'on?"
"Yeah. And I'd love to see how you look like kapag nasa bahay ka lang."
"HEto. Ganito. Gusto ko 'tog ganitong get up dahil presko."
"And sexy."
Malamig ang pagkakasabi nito huling tinuran nito.
"I mean, bagay sa 'yo."
"Dati, ganito ang damit ko kahit lumalabas. Pero ang tingin sa 'kin ng iba, nang-aakit lang ako kaya bumili ako ng jeans at simpleng blouse, t-shirt, polo..."
Lumagok ito ng kape, kumain ng saging. "Ikaw?"
"Sige. Busog ako."
"Ano'ng ginagawa mo bago ako dumating?"
"Nagwi-wish--este, nagpapahinga..."
"Nagpapahinga? Bakit? Marami bang trabaho?"
"Hindi naman. Nakaupo nga lang ako sa school. Minsan, I just feel restless."
"I think, you need some rest. Sama ka sa 'min. Scuba diving tayo?"
"Hindi ko talaga type 'yang ganiyan. Ayoko.Boring para sa 'kin."
"Eh, ano ang hindi boring para sa 'yo?"
"Mas gusto ko pa ang mga board games. Chess, scrabble and the likes."
"Really? May chess board ka diyan? Maglalaro tayo?"
"Scrabble lang naandito."
"Mag-scrabble tayo."
"Mahabang laruin 'yon. Aabutin ka pa dito ng lunch. Wala talaga akong ipapakain sa 'yo, inaamin ko na."
Natawa ito. "Nakain ako ng Lucky Me. Or kahit sardinas."
"Mangungutang nga lang ako ng menudo diyan sa kanto. Lutong ulam."
"You mean, kabawasan ako sa ulam? Why don't we just go out later? My treat?"
"Mahihiya lang ako sa 'yo."
Nag-isip ito. "Kung gan'on... May gas kayo diyan?"
"Meron naman."
"May luto na lang tayo. Mamalengke tayo?"
"Ahm..."
"Let's go! Ako ang bahala sa 'yo."
"Sigurado ka?"
"Gusto kong magtigil dito ngayong maghapon. Kung okay lang sa 'yo? So, 'yun na lang ang sa palagay kong dapat kong gawain..."
Nag-isip siya. Naisip niyang wala siyang dapat itago dito. Kung may gusto ito sa kaniya at may balak itong manligaw, mabuti nang makilala siya nito nang mas maaga.
Karaniwan, kahit ulam ay problema nila. Ang pera kasi nila ay napupunta sa kapatid niya.
"MAGKANO po 'tong talong?"
"Sampu one-fourth?"
"Ang mahal naman. Hindi ba otso na lang?"
Napangiti si Ramon sa ginagawang pakikipagtawaran ni Delilah. Napakanatural lang nito sa pakikitungo nito sa sarili nito.
Mahaba ang t-shirt na suot nito pero ginupit nito ang damit na magmumukha itong seductive. Maikli lang din ang shorts nito. Napakaikli. Habang nakapo nga ito kanina ay natanaw niya ang singit nito.Pero balewala lang naman iyon dito.
Parang comportable ito sa pagkatao nito.
"O sige. Kumuha ka na nga diyan."
Nginitian niya ito nang tingnan niya ito.
Hindi niya naiwasang tingnan ang puwitan nito habang namimili ito ng mga talong na nakalatag sa sako. Sa semento lang iyon nakalapag.
Bilugan at malaman ang pang-upo nito. Hindi katulad ng kay Barbie ang legs nito pero makinis iyon. Maputi. Maputi din ang balat nito.
He shook her head upon looking at her breast. Malulusog iyon. Naalala niya si Marimar,
isang Mexican drama na sumikat noon. Tulad ng kay Marimar ang sex appeal nito.
"Ano pa ba ang gusto mo?" tanong sa kaniya nito.
"Favorite ko 'yung bangus na may sibuyas, kamatis at kung anu-ano pa. Ano ba'ng tawag d'on? 'Yung tinatahi 'yung bangus tapos niluluto sa toyo?"
"Ewan ko din," anito. "Basta 'yon. Gusto mo n'on?"
Tumango siya. "At saka pangat na tulingan."
"Alam mo, mukhang magkakasundo tayo sa trip mong 'yan. Gusto ko sa pangat na tulingan eh 'yung may talong at maraming sile."
"Same. Type ko rin 'yon." Nagkangitian sila.Pareho pala sila nito ng gusto pagdating sa pagkain.
"SO, walo kayong magkakapatid? Hindi naman ba nahirapan ang nanay at tatay n'yo sa inyo?" aniya habang ginagayat ang sibuyas. Ito naman ay nagprisintang pipigain ang gata.
Pinahiram na lang niya ito ng tsinelas at shorts dahil hindi daw ito komportable sa suot.
"Nahirapan din. Bilib lang talaga ako sa dalawa dahil marunong talaga sila sa buhay."
"Paano? Parang hindi ko ma-imagine." In her case, dadalawa lang sila pero parang hirap na hirap na ang nanay niya sa kanila. Pero naiintindihan din niya dahil nasa ibang bansa ang nanay niya. Hindi niya alam kung paano nito ginagastos ang pera. Siguro, dala na rin ng kahirapan ay nagsusugal ang nanay niya doon. Iyon din kasi nabalitaan niya sa mga kamag-anak niyang nakapunta na rin sa HongKong. Marahil nakita ng mga iyon ang nanay niya.
"Ang tatay ko, nagsasaka. Tapos kami, tulung-tulong. Kapag walang pasok, sa bukid lahat. Tapos, 'yung Kuya kong panganay at pangalawa, sinuportahan ang pag-aaral. 'Yung ibang magka-College din, pinahinto muna. And then, n'ung nakatapos 'yung dalawa, 'yung iba naman ang sinuportahan ng mga Kuya kong nakatapos na. Hanggang sa lahat kami, nakatapos."
"Nakakatuwa naman kayo."
"Paano kayo napadpad sa pagtatayo ng kumpaniya?"
"Mahabang istorya pero nagsimula 'yon sa nanay ko. Kasi dati, kapag may kalakal, ang nanay ko ang nagtitinda sa Maynila. Magaling siyang mag-sales talk. Hanggang sa isang araw, manakawan siya. Humingi siya ng tulong sa isang kaibigan. Imbis na pera ang pinahiram, inilapit sa Wyett. Sabi ng Wyett, kung gusto daw ni Nanay na maglako ng gatas."
"Ibinenta ni tatay 'yung lupa namin dahil sunud-sunod na nga ring bagyo. Bumili kami ng truck. Tapos, ayun, nagdire-diretso na. Pero, laway ng nanay ko ang nagpalago sa negosyo."
"Ang cute naman ng istorya n'yo?" kinusut-kusot niya ang mga mata niya. Pinilit niyang tumulo ang luha.
"Eh bakit ka naiyak?"
"Hindi ako naiyak.Naiiyak ako dahil dito." Itinuro niya ang china-chop-chop na sibuya.
"Gusto mong palit tayo?"
"Huwag na. Tapos na ko." Kinuha niya ang bangus. Hiwa na ang gitna niyon. Inilagay niya sa loob noon ang mga spices at tinahi iyon.
"Ikaw? Nasaan na nanay at tatay mo?"
"Si Tatay, an'dun..." Itinuro niya ang langit. "Si nanay, nasa HongKong."
"So, ikaw ang nagpalaki sa kapatid mo?"
"No. Five years ago nang lumipat kami dito pero sa tita ko nagpalaki sa 'min."
"Matanong ko lang. Mahirap ba'ng walang..."
"Walang...?"
"Okay lang magtanong?"
Hindi na niya ito hinintay. Alam na niya ang gusto nitong itanong. "Kung mahirap bang walang nanay o tatay?"
"Siyempre. Una, mahirap makibahay. pangalawa, lagi kaming kawawa sa mga hatian. Kahit saang hatian. Pangatlo,siyempre. Nakakaiyak kaya minsan na parang pakiramdam mo ay wala sa 'yong magtatanggol."
PANGAT na tulingan, rellenong bangus at ginisang ampalayang may itlog ang nakahain sa mesa.
"Ito ang hindi dapat mawala kapag ganitong kasarap ang kainan," ani Ramon habang binubuksan ang softdrinks. "Hindi na ba talaga darating ang kapatid mo?"
"Hindi na siguro," aniya."Tinext ko na. 'Di naman sumasagot. kilala ko na 'yon. Kapag ganitong hindi 'yon nagte-text, kasama n'on ang girlfriend niya. Hindi na naman nagpaalam."
"Here for you." Nilagyan nito ang kanin ang plato niya. "These are also your favorite so.." Nilagyan nito ng tulingan, konting amplaya ang plato niya. "Ikaw nang bahalang kumuha ng bangus."
HIndi siya nagsalita dahil iniisip niya kung ano ba ang motibo nito. Sinabi nitong gusto daw siya nitong ligawan. Pero...
"Puwede ka bang matanong?"
"Bakit naman hindi?"
"Ano ba'ng nakita mo sa 'kin at bigla na lang eh, naisipan mong manligaw?"
"Alam mo, may mga bagay na hindi maipaliwanag. So, hindi ko alam. Basta 'paggising ko na lang isang araw, may humihila sa king puntahan ka. So, ano ang magagawa ko?"
Naalala niya nang papunta siya sa kumpaniya ng mga ito. At nakita siya nito. Inalok siya nitong maggala-gala. Sumama naman siya. Aaminin niyang naging masaya siya. Ganoon naman siyang kababaw. May makasama lang ay masaya na. Sabihin nang ibang level ng kasiyahan ang naramdaman niya sa piling nito. Pero this time, parang gusto na niyang maniguro.
Parang hindi na niya kayang makaramdam ng sakit mula dito. Ayaw niyang masaktan nito.
Hindi niya alam kung ano ang gumagana sa utak nito habang kumakain. Pero siya, nabibilisan sa mga galaw nito.
"Ramon..."
"Why?"
"Alam ko, mayaman ka. Alam ko, kaya mong makuha ang gusto mo. Ginagawa mo ba 'to dahil alam mong makukuha mo ang gusto mo?"
"No. Hindi ko iniisip 'yan. Bakit mo naman naitanong?"
"I've been to many relationships. Ganito akong magtiwala. Dumating ka ngayon, pinatuloy kita. But I'm afraid."
Nakunot ang noo nito. "Afraid of...?"
"Sabi mo, gusto mong manligaw. Pero sa totoo lang, pagod na ako sa mga manliligaw."
"What do you mean?"
"I've been to so many pains."
Nakita niyang tapos na ito. Pinagpatong nila ang mga pinagkanan nila. Siya sana ang magdadala niyon sa lababo pero kinuha nito iyon mula sa kaniya. Tinakpan na lang niya ang ulam. Kumuha siya ng basahang basa. Pinunasan niya ang mesa.
"You mean, nag-aalala ka na baka saktan lang kita?"
Hindi siya sumagot. She pressumed he understood her silence meant yes.
"Wait. Punta lang ako sa bathroom."
Umihi at nagsipilyo siya. Paglabas niya ay nasa harapan ito ng TV. Nanonood ng Wowowee.
"Gusto mong magpunta tayo diyan sa Wowowee?" Naintindihan niya ang pagpapalit nito ng topic. Ayaw nito ng masyadong seryoso. Na tipong ayaw na nitong magsalita. Papatunayan nalang nito.
Iyon ang interpretasyon niya sa kilos nito. Kaya lang naman niya binuksan iyon dito ay para magsilbing babala dito.
"Ikaw. Kung gusto mo ba eh..."
"Gusto ko. Ikaw?"
"I like. Kailan mo gustong magpunta?"
"Ahm... Bukas?"
"Masyado ka namang excited. ASAP bukas, walang Wowowee."
Napatawa siya sa pagkawala ng kaniyang memorya. "Oo nga pala. Monday. Kung okay lang sa
yo?"
"Sige."
"HEP, HEP, Hooray!"
Dahil imbis na sa itaas ang kamay at pumalakpak ang katabi ni Ramon, sa baba. Kaya na- out ito. Napili ni Pokwang si Ramon na maging contestant ng portion na iyon.Siya ay nanonood sa audience area.
"Naku, manong. Out kayo," ani Marielle.
Umalis ang lalaki.
"Let's continue," ani Pokwang. "Ito ang gusto ko, guwapo..." Pakandirit na lumapit si Pokwang. Gitara ang kabuuan ng suot ng komedyante. "Uhm... Ang bango ni Papa. Iuwi mo na ako!" Humalambitin pa si Pokwang. Tinawanan lang ni Ramon ang komedyante. Si Pokwang naman ay tiningnan ito nang matalim. Nang-aakit. Pumailanlang sa studio ang kantang Puppy Love.
Sumayaw si Pokwang na animo GRO sa club. Gusto niyang matawa dahil ngingiti-ngiti lang si Ramon. Kumuha pa ito ng panyo para pahirin ang pawis nito.
"Naku, si Papa. Nag-init!" Dahil sa nakakatawang pagkakasabi ni Pokwang niyon ay nagtawanan ang mga manonood. "Heka. Matanong ko lang. Baka may magalit sa 'kin sa ginagawa ko. May girlfriend ka na ba?"
"Ahm... Wala pa."
Nagtatalon si Pokwang. "You mean, may pag-asa ako?" Nakapuyod ang buhok ni Pokwang pero may imaginary buhok itong ikinuwit sa likod ng tainga nito.
"No. I'm courting somebody. Ayun siya."
"Ano? Nasaan 'yan?" naging parang galit ang hitsura ni Pokwang. Siya naman ay napangiti lang nang feeling niya ay nakatngin ang buong mundo sa kaniya.
"Siya? Siya ang ipagpapalit mo sa 'kin? Wala 'yang pera. Kaya kitang bilhan ng Forsche. Sumama ka lang sa 'kin..." Naghalumbitin si Pokwang kay Ramon dahilan para matawa ang mga tao.
Pumasok sa stage si Willie Revillame.
"Wait lang. Kanina pa ako nakikinig at akala ko, makakahanap na ng maloloko 'tong si Pokwang." Tumawa si Willie. "So, wala na palang pag-asa si Pokwang?" Inilapit ni Willie ang mike
sa bibig ni Ramon.
"sabi ko nga po, may nililigawan ako."
"Nasaan ba siya?"
"'Yun. 'Yung nakasuot na white blouse na may bulaklak."
"Eh, mahal mo ba siya? Baka naman pinapaasa mo lang?"
"Hindi. Mahal namahal ko siya Papi!"
Parang gusto niyang ma-corny-han dito nang tawagin nitong 'Papi' si Willie na animo avid follower ito ng naturang show.
"Sige nga. Kung halimbawa magpo-propose ka sa kaniya on national t.v. Paano mo gagawain iyon?"
Sumabat si Marielle. "Heka lang. Linawin mo muna Papi kung okay lang ba kay Ate dahil baka naman mapilitan lang sila sa isang relasyon."
"Sige. Miss, halika. Baba ka," ani Willie.
Nakaramdam siya ng matinding kaba lalo pa't ang lahat ay nagtinginan sa kanila.
Ang puwersa ng mga matang nakatingin sa kaniya ang dahilan kaya bumaba siya.
"Miss, ano ba'ng name mo?"
"Delilah."
"Wow! Parang why... why... Delilah," awit pa ng pamosong host. "Sabi kasi niya, mahal ka niya. Mahal mo rin ba siya?"
"Kasisimula pa lang po niyang manligaw two days ago."
Dahil sa sinabi niya ay humagalpak ng tawa si Willie. "Two days?"
Tumawa ulit si Willie. Hinila nito si Ramon sa harapan niya.
Muli siyang hinarap ni Willie. "Hindi ka ba natutuwa na three days pa lang siyang nanliligaw tapos, dito ka niya sa Wowowee dinala."
"Natutuwa din naman po."
"Heto nga. Dahil sabi nga namin na ang show na 'to ay show nating lahat. Ng show ng mga nagmamahalan. Ano ang gusto n'yong sabihin sa isa't isa?" Ibinigay ni Willie kay Ramon ang mike.
"Gusto ko lang sabihin sa 'yong mahal na mahal kita. Una pa lang kitang nakita, na-in love na ako sa 'yo..." Naghiyawan ang mga tao. Pumailanlang ang kantang Only You. "Alam kong marami na sa 'yong nanligaw. Nasatan ka. Sana, paniwalaan mo 'ko na hindi kita sasaktan. Mahal na mahal kita."
Naghiyawan ang mga tao sa kilig.
"Ang ganda mo Miss! Ano naman ang masasabi mo sa kaniya?" tanong ni Marielle sa kaniya.
Si Pokwang naman ay naggugulong sa sahig na animo nasawi sa pag-ibig.
"S-Sige. A-A-aminin ko na. M-Mahal din kita..." Nagsigawan siguro ang mga tao dahil nahirapan siyang sabihin ang gustong sabihin. Napansin marahil ng mga ito ang garalgal niyang boses. "Pero sana, huwag mo 'kong sasaktan. Marami nang nanligaw sa 'kin pero binubuksan ko ulit ang puso ko sa 'yo dahil gusto kong magmahal ng tulad mo."
Nagsigawan ulit ang tao.
"Ang sarap naman n'on," ani Willie.
"Kiss! KIss!" tudyo ng mga manonood.
Nagkingitian sila nito.
"Kiss na. Uunahan kita!" banta ni Willie.
Napilitang lumapit si Ramon sa kaniya. Hinawakan nito ang magkabila niyang pisngi. Napikit siya.She expected his kiss to land on her lips. Pero sa noo niya iyon naramdaman.
Niyapos siya nito nang mahigpit kaya napayapos siya nito.
Napatawa si Willie. "Sa noo? Parang lolo!"
Umalis na siya dahil hindi naman alam ni Willie ang namamagitan sa kanila ni Ramon. Maybe, it was his way of telling her that he would respect her.
HILING NG SAWI SA ORASANG TANGI(Chapter 5)
Chapter Five
NAGLALAKAD si Delilah nang makita si Anthony. May kasama itong babae. Magandang babae. Bakit pa kasi siya nagpunta sa Mall of Asia na iyon na wala naman siyang pakay kundi magpagod lang ng paa?
Sino ang hindi magseselos sa pagkakapulupot ng kamay nito sa babae?
Bigla siyang nanliit sa sarili. Parang gusto niyang sabunutan, kaladkarin ang buhok ng babae. Pero naisip niyang wala naman silang relasyon nito. Iyon lang ang naramdaman niya.
Naisip niyang paano kaya kung bigla na lang itong magpakasal?
Magiging luhaan na naman siya?
No!
Naisip niyang dapat ay makuha niya ito. By hook or by crook.
Naisip niyang sundan ang mga ito. Para mapatunayan niyang may relasyon ang mga ito. Kung wala, wala siyang dapat ikabahala. Kung meron, ipagluluksa niya kung iwan siya nito para lang sa babaeng ito?
Kung ikukumpara sa babae, magmumukha siyang katulong nito kapag itinabi siya dito. Elegante ang suot nito.
Add description.
Nang mapansin niyang katawan lang ang habol ng mga lalaki sa kaniya, nag-iba siya ng fashion. Ginawa niyang simple na lang hindi kagaya dati na kulay na lang ay mapang-akit ang damit niya. Gan'on siyang manamit dahil sa impluwensiya ng barkada.
Wala ang nanay niya kaya wala sa kaniyang nagsabi ng tamang pananamit. Ang lola naman niya ay sumakabilang buhay noong panahong nagdadalaga siya. Ang kumupkop sa kaniyang tiyahin ay walang pakialam sa kaniya palibhasa sugal lang ang inaatupag. Ang circle of friends ng tiyahin niya ay susyalera kaya wala siyang narinig na pagtutol sa pananamit niya noon. Pareho lang daw naman kasi ang damit niya ng anak ng mga kaibigan nito.
Pero ngayon, sinakluban yata siya ng espiritu ni Mother Theresa dahil sa kasimplehan.
Puting blouse at simpleng jeans lang ang suot niya. Dahil alam niyang nakakapagod maggala sa MOA ay sneakers na puti lang din ang isinuot niya sa paa.
Nakita niyang pumasok ang mga ito sa isang restaurant. Sa katapat na restaurant siya pumasok. Kumuha siya ng brochure na kinasusulatan ng menu at exciting promos ng restaurant para siyang maipantabing niya sa mukha niya.
Sa bandang dulo ng restaurant siya pumuwesto samantalang sa nasa gitna naman ang mga ito, katabi pa ng salamin. SO, kitang-kita niya ang mga ito. Sana, mas mapansin ng mga ito ang estatwa ng restaurant sa labas. Kaysa sa kaniya.
Base sa ngiti ng mga ito, masasabi niyang may relasyon ang dalawa. Ang ngiti ng mga ito sa isa't isa ay animo sa nag-honeymoon.
Nakakahiya namang naandoon siya at wala siyang gagawin. Um-order siya ng frenchfries.
Kumain siya nang marami bago umalis sa bahay para hindi masyadong gumastos. At kuripot siya.
Matinding selos ang naramdaman niya nang makitang subuan pa nito ang babae ng spaghetti. Ang sumunod ay ang babae naman ang nagsubo dito ng burger. Nagkakatuwaan pa ang mga ito sa bawat sandaling nakaramdam ng kilig para sa isa't isa.
Gusto niya tuloy maupo sa gitna ng mga ito at harangin ang subuan ng mga ito.
NAPAGOD na si Delilah kasusunod sa dalawa lalo pa't pumasok ang mga ito sa sinehan. Hindi siya gagastos ng malaking halaga para lang sundan ang mga ito. Sapat na para sa kaniyang ma-realize ang sinabi ng kaniyang kaibigan.
Na kung sila ang para sa isa't isa ay sila nga i-abduct man ito ng alien.
In-abduct ito ng magandang alien. Tatakbo pa ba ito?
Umuwi na lang siya. Nahiga sa kama.
Noong isang araw, habag nag-aayos siya sa library ng mga libro ay nakahalukay siya ng lumang orasan kasama ng mga kung anu-anong nakalagay sa isang kahon. Parang ginamit ang mga iyon sa isang drama presentation kahit may nakasulat sa labas ng kahon na: props.
Mukhang hindi na naman iyon kailangan dahil tila nagamit na ang mga iyon. Isa pa, naalala niyang inihabilin ni Sister Pupe sa isang student aid na itapon na ang mga iyon.
So, iniuwi niya ang orasan. Naalala niya kasi ang mahiwagang orasan ng kaniyang Lola.
Siguro, kaya hindi natupad ang kaniyang kahilingan ay dahil iyon kay Ramon. Kung hindi nito sinagasaan ang naturang relo ay baka natupad ang kaniyang hiling.
Natatandaan niyang bago pa nito masagasaan iyon ay naalala niya ang paalaala ng kaniyang lola. Na huwag iyong iwawala dahil baka tumanda siyang dalaga.
Noon lang nag-sink in sa kaniya ang kahalagahan ng orasang iyon. Ika nga, kapag lang daw nawala ang isang bagay ay saka lang naaalala ng tao ang kahalagahan ng isang bagay.
Well, hindi na naman niya maibabalik ang orasan dahil durog na iyon. Isa pa, nahiya siyang pabayaran sa lalaki ang naturang damage sa buhay niya.
Feeling niya, magmumukha lang siyang tanga kung sisingilin niya ito.
Kinuha niya ang orasan.
"Sabi ni Lola, may hiwaga daw ang mga orasan..." aniya sa relong iyon. "Dahil daw kayo ang nagpapatakbo ng buhay ng tao. Ibig sabihin, kayo ang may hawak ng buhay ng bawat tao."
Bumuntong-hininga siya.
"Puwede mo bang ipaliwanag kung bakit wala akong suwerte sa pag-ibig?"
Nanatili lang siyang nakatingin sa orasan. Naramdaman niyang gumalaw ang puso niya na tila naghihinagpis. Sinakluban siya ng kalungkutan.
"Wala naman akong ginagawang kasalanan para hindi maging masaya. Nakiapid ba ako? Nanloko ba ako ng kapuwa?" Napaiyak na siya. "Pinipilit ko ngang maging fair. I always try to be good. Dahil takot ako sa karma..."
Huwag ka nang umiyak... Sige. Mag-wish ka. I will grant it.
"Puwede bang humingi ng boyfriend?"
Your wish is my command!
Nakarinig siya ng kumakatok sa pintuan nila.
"Geronimo!" pagtawag niya sa kapatid. "Geronimo!"
Wala siyang balak lumabas. Pero nakakailang tawag na siya kapatid pero hindi pa rin ito sumasagot. Meaning, wala ito sa bahay nila. Maliit lang naman ang bahay nila para hindi siya nito marinig.
Bungalow lang ang bahay nila. Pagpasok ay sala. Walang division. Kusina. Sa gilid ang dalawang kuwarto. Hinuhulugan pa niya sa Pag-ibig ang hiniram na pera para maipaayos iyon.
Lumabas siya ng kuwarto. Binuksan niya ang pinto dahil pantog na yata ang kamay ng kumakatok.
Natigagal siya sa nakita. May hiwaga ba talaga ang mga orasan?
NAGLALAKAD si Delilah nang makita si Anthony. May kasama itong babae. Magandang babae. Bakit pa kasi siya nagpunta sa Mall of Asia na iyon na wala naman siyang pakay kundi magpagod lang ng paa?
Sino ang hindi magseselos sa pagkakapulupot ng kamay nito sa babae?
Bigla siyang nanliit sa sarili. Parang gusto niyang sabunutan, kaladkarin ang buhok ng babae. Pero naisip niyang wala naman silang relasyon nito. Iyon lang ang naramdaman niya.
Naisip niyang paano kaya kung bigla na lang itong magpakasal?
Magiging luhaan na naman siya?
No!
Naisip niyang dapat ay makuha niya ito. By hook or by crook.
Naisip niyang sundan ang mga ito. Para mapatunayan niyang may relasyon ang mga ito. Kung wala, wala siyang dapat ikabahala. Kung meron, ipagluluksa niya kung iwan siya nito para lang sa babaeng ito?
Kung ikukumpara sa babae, magmumukha siyang katulong nito kapag itinabi siya dito. Elegante ang suot nito.
Add description.
Nang mapansin niyang katawan lang ang habol ng mga lalaki sa kaniya, nag-iba siya ng fashion. Ginawa niyang simple na lang hindi kagaya dati na kulay na lang ay mapang-akit ang damit niya. Gan'on siyang manamit dahil sa impluwensiya ng barkada.
Wala ang nanay niya kaya wala sa kaniyang nagsabi ng tamang pananamit. Ang lola naman niya ay sumakabilang buhay noong panahong nagdadalaga siya. Ang kumupkop sa kaniyang tiyahin ay walang pakialam sa kaniya palibhasa sugal lang ang inaatupag. Ang circle of friends ng tiyahin niya ay susyalera kaya wala siyang narinig na pagtutol sa pananamit niya noon. Pareho lang daw naman kasi ang damit niya ng anak ng mga kaibigan nito.
Pero ngayon, sinakluban yata siya ng espiritu ni Mother Theresa dahil sa kasimplehan.
Puting blouse at simpleng jeans lang ang suot niya. Dahil alam niyang nakakapagod maggala sa MOA ay sneakers na puti lang din ang isinuot niya sa paa.
Nakita niyang pumasok ang mga ito sa isang restaurant. Sa katapat na restaurant siya pumasok. Kumuha siya ng brochure na kinasusulatan ng menu at exciting promos ng restaurant para siyang maipantabing niya sa mukha niya.
Sa bandang dulo ng restaurant siya pumuwesto samantalang sa nasa gitna naman ang mga ito, katabi pa ng salamin. SO, kitang-kita niya ang mga ito. Sana, mas mapansin ng mga ito ang estatwa ng restaurant sa labas. Kaysa sa kaniya.
Base sa ngiti ng mga ito, masasabi niyang may relasyon ang dalawa. Ang ngiti ng mga ito sa isa't isa ay animo sa nag-honeymoon.
Nakakahiya namang naandoon siya at wala siyang gagawin. Um-order siya ng frenchfries.
Kumain siya nang marami bago umalis sa bahay para hindi masyadong gumastos. At kuripot siya.
Matinding selos ang naramdaman niya nang makitang subuan pa nito ang babae ng spaghetti. Ang sumunod ay ang babae naman ang nagsubo dito ng burger. Nagkakatuwaan pa ang mga ito sa bawat sandaling nakaramdam ng kilig para sa isa't isa.
Gusto niya tuloy maupo sa gitna ng mga ito at harangin ang subuan ng mga ito.
NAPAGOD na si Delilah kasusunod sa dalawa lalo pa't pumasok ang mga ito sa sinehan. Hindi siya gagastos ng malaking halaga para lang sundan ang mga ito. Sapat na para sa kaniyang ma-realize ang sinabi ng kaniyang kaibigan.
Na kung sila ang para sa isa't isa ay sila nga i-abduct man ito ng alien.
In-abduct ito ng magandang alien. Tatakbo pa ba ito?
Umuwi na lang siya. Nahiga sa kama.
Noong isang araw, habag nag-aayos siya sa library ng mga libro ay nakahalukay siya ng lumang orasan kasama ng mga kung anu-anong nakalagay sa isang kahon. Parang ginamit ang mga iyon sa isang drama presentation kahit may nakasulat sa labas ng kahon na: props.
Mukhang hindi na naman iyon kailangan dahil tila nagamit na ang mga iyon. Isa pa, naalala niyang inihabilin ni Sister Pupe sa isang student aid na itapon na ang mga iyon.
So, iniuwi niya ang orasan. Naalala niya kasi ang mahiwagang orasan ng kaniyang Lola.
Siguro, kaya hindi natupad ang kaniyang kahilingan ay dahil iyon kay Ramon. Kung hindi nito sinagasaan ang naturang relo ay baka natupad ang kaniyang hiling.
Natatandaan niyang bago pa nito masagasaan iyon ay naalala niya ang paalaala ng kaniyang lola. Na huwag iyong iwawala dahil baka tumanda siyang dalaga.
Noon lang nag-sink in sa kaniya ang kahalagahan ng orasang iyon. Ika nga, kapag lang daw nawala ang isang bagay ay saka lang naaalala ng tao ang kahalagahan ng isang bagay.
Well, hindi na naman niya maibabalik ang orasan dahil durog na iyon. Isa pa, nahiya siyang pabayaran sa lalaki ang naturang damage sa buhay niya.
Feeling niya, magmumukha lang siyang tanga kung sisingilin niya ito.
Kinuha niya ang orasan.
"Sabi ni Lola, may hiwaga daw ang mga orasan..." aniya sa relong iyon. "Dahil daw kayo ang nagpapatakbo ng buhay ng tao. Ibig sabihin, kayo ang may hawak ng buhay ng bawat tao."
Bumuntong-hininga siya.
"Puwede mo bang ipaliwanag kung bakit wala akong suwerte sa pag-ibig?"
Nanatili lang siyang nakatingin sa orasan. Naramdaman niyang gumalaw ang puso niya na tila naghihinagpis. Sinakluban siya ng kalungkutan.
"Wala naman akong ginagawang kasalanan para hindi maging masaya. Nakiapid ba ako? Nanloko ba ako ng kapuwa?" Napaiyak na siya. "Pinipilit ko ngang maging fair. I always try to be good. Dahil takot ako sa karma..."
Huwag ka nang umiyak... Sige. Mag-wish ka. I will grant it.
"Puwede bang humingi ng boyfriend?"
Your wish is my command!
Nakarinig siya ng kumakatok sa pintuan nila.
"Geronimo!" pagtawag niya sa kapatid. "Geronimo!"
Wala siyang balak lumabas. Pero nakakailang tawag na siya kapatid pero hindi pa rin ito sumasagot. Meaning, wala ito sa bahay nila. Maliit lang naman ang bahay nila para hindi siya nito marinig.
Bungalow lang ang bahay nila. Pagpasok ay sala. Walang division. Kusina. Sa gilid ang dalawang kuwarto. Hinuhulugan pa niya sa Pag-ibig ang hiniram na pera para maipaayos iyon.
Lumabas siya ng kuwarto. Binuksan niya ang pinto dahil pantog na yata ang kamay ng kumakatok.
Natigagal siya sa nakita. May hiwaga ba talaga ang mga orasan?
HILING NG SAWI SA ORASANG TANGI(Chapter 4)
Chapter Four
"SORRY kanina. Naiihi lang talaga ako," anito habang nakaupo sila sa mat. Nakalatag ang mga binili nilang pagkain sa labas. May stamp naman sila kaya puwedeng maglabas-masok doon.
Doughnut, pizza, chicken, at rice. Mula sa McDo ang kanilang rice at chicken. Fruits. Softdrinks. Iyon ang kasama nila sa mat.
"Naiintindihan ko. Part 'yan ng katawan mo. Bakit kasi hindi mo in-interrupt ang pagkukuwento ko. 'Di sana, pinaihi muna kita."
"Nakakaaliw kasi ang kuwento mo," anito. Kumuha ito ng isang donut. "Ba't ayaw mong magsulat ng children's book?" Kumagat ito sa doughnut.
"Wala naman akong publisher."
"ISulat mo, ipa-publish ko."
"Talaga?"
"Oo." Kumaha din siya ng dougnut.
"Saan mo nakuha ang mga ideas mo?"
"Mahilig akong magbasa. At ngayong librarian na ko, mas marami pa akong books na nababasa."
"Huwag mo 'kong kakalimutan kapag sikat ka na."
"Oo naman. Baka nga ikaw ang makalimot na i-publish ang libro ko." Nagkatawanan sila.
Naisip niyang never pa siyang sumaya na tulad noong mga sandaling 'yon. Bakit ganoon?
Paano nangyaring ni hindi pa naman sila nito ganoong magkakilala pero parang matagal na sila nitong magkakilala?
Kung siya ang tatanungin, matagal na niya itong crush. Kahit pa malaking bayan ang kanilang bayan ay mabilis namang maka-acknowldge ang isip niya ng mga guwapo. Na aaminin niyang pinapantasya niya.
Siguro nga, nasa dugo niya ang pagiging mapagtiwala.
Look. Sumama siya dito kahit kakikilala niya lang dito. Siguro nga. Personality na niyang maging easy to get. Linawin niya kaya ang tungkol sa bagay na 'yon?
"Puwede bang magtanong?"
"Ano?"
"Nagtataka lang ako. Paano tayo napadpad agad dito?"
"What do you mean?"
"Wala. Gusto ko lang kasing linawin. Kasi ako, hindi ko rin maintindihan ang sarili ko. Alam mo 'yon? Mabilis akong magtiwala. Kaya n'ung sabihin mong isasama mo ako dito, sumama ako."
"Naisip ko lang na kabayaran 'to sa danos ko sa 'yo."
"Nasabi ko na sa 'yong hindi naman totoong antigo 'yon."
Sa pagkain natuon ang pagkain niya. Iniisip niya kung bakit hindi ito makasagot sa kaniya.
Naalala niyang hindi na siya magpapaka-easy-to-get. Iyon ang dahilan kaya nasasaktan siya. May nakapagyaya lang sa kaniyang lalaki, walang masyadong tanong, basta guwapo ay sumasama siya. Masuwerte pa rin siya dahil hindi siya nabibiktima ng masasama ang loob. Naalala niya ang isang kaso na napanood niya sa TV. Sumama sa mga hindi pa masyadong kilala kaya nabiktima ng gang rape.
"Bakit hindi ka makasagot?"
"Nag-iisip din ako."
"May itatanong ako. Puwede bang sumagot ka nang totoo lang?"
Naalala niyang kanina pa siya masaya sa piling nito. At nakalimutan na naman niyang mag-isip. Baka dahilan sa bigla niyang pagtitiwala dito ay sa heartbreak lang iyon mauwi.
"Ano?"
"Ano ba ang tingin mo sa 'kin?"
"Tingin ko sa 'yo?"
"Oo. Ano ang tingin ko sa 'yo? You're a friend. Kaya nga tinanong kita noon kung puwede bang makipagkaibigan sa 'yo."
Naramdaman niya ang paglungkot ng mukha niya. Hindi siya kumbinsido sa sagot nito.
Sa isip niya, baka ang tingin din nito sa kaniya ay easy-to-get. Bakit inakbayan siya nito kanina noong nagkukuwento pa lang siya? At ano ang ibig sabihin ng pagtayo ng alaga nito habang nakaakbay ito?
Nag-iisip ito ng malaswa sa kaniya?
"Naiiyak ka? May nasabi ba akong masama?"
Umiling siya. "Wala."
"Eh, bakit ka umiiyak." Inabutan siya nito ng tissue.
Pinahid niya ang luha sa mga mata niya.
Ayaw na niya ditong magtanong. Kapag nakita na lang niya ang mga sensyales na gusto lang siya nitong lokohin ay bubugbugin niya ito. Kung paano, hindi niya alam.
Or mas mabuti pa siguro na lumayo na siya dito?
Oo nga.
Mukhang nagpapakita ito ng interes sa kaniya. Ayaw naman niyang tulad dati ay mapunta lang sa wala ang pusong ibibigay niya rito.
Aaminin niya. Madaling mabilog ng mga lalaki ang ulo niya. Madali siyang maniwala sa mga pangako.
Ngayon, dapat ay matuto na siya ngayong aware na siya na gan'on pala talaga ang personality
niya.
"Natahimik ka? Akala ko pa naman kukuwentuhan mo pa ako."
"Sorry. Wala ako sa mood."
"KUMUSTA na nga pala si Anthony?" tanong niya rito nang papauwi na sila. Nasa kotse sila nito. Alam niyang bigla-bigla na lang ay nagbago ang kaniyang pakikitungo dito.
Nanliiit kasi siya sa sarili dahil sa naisip niya. Na baka lumalapit lang ito sa buha niya dahil tuad ng mga ex niya ay katawan ang niya ang habol nito sa kaniya.
"Nasa America na siya. Doon na siya pinag-aral nina Mommy."
"Ang sarap maging mayaman 'no? Kahit saan, puwedeng mag-aral."
Naramdaman din niyang lumamlam ito.
"I want to tell you about your brother's tuition fee. Problema mo ba 'yon? Kasi, kung oo, kaya kitang tulungan."
"No. Never mind. Ang totoo, nabayaran ko na 'yon in full. Nag-loan ako sa school. Sorry sa mga kasinungalingan ko."
"I understand."
"Wala ka na ba talagang kailangan sa 'kin? Kasi, bukas, aalis ako. May a-attend-an akong conference sa Germany. Two days ako d'on."
"Ha?" Nabanggit niya sa pagkabigla.
"Bakit?"
Wala siyang maidahilan. Sana naman ay makuha nitong kahit papaano ay may naitanim na ito sa puso niya. At dahil doon ay mami-miss niya ito kung umalis ito.
"Two days lang naman 'yon. Napakabilis n'on."
Naisip niyang kapag umalis ito, sana ay magtuluy-tuloy na itong mawala sa buhay niya. Ang kabilang bahagi ng isip niya ay nangangambang isa rin ito sa mga lalaking pantasya lang ang tingin sa kaniya.
Kung sakaling mawala ito sa paningin niya nang dalawang araw. Tapos ay magtuluy-tuloy na, matatanggap niya. Kaysa maglaho itong parang bula. Or matuklasan niyang tulad ng iba ay gusto lang nitong kunin ang pagkababae niya.
"MARIBEL. Mukha ba akong easy to get?" tanong niya sa kaibigan. Sinadya niya ito sa bahay ng mga
ito. Linggo noon.
Nasa ilalim sila ng punong mangga. Nakaupo sa upuang yari sa kahoy.
Hilaw na mangga at baraksila ang nlalantakan nila.
"Palagay ko, ikaw ang makakasagot niyan. Bakit mo ba naitanong?"
"Sa past relationships ko kasi, napansin kong mabilis akong maniwala sa mga lalaki. Nakikipagrelasyon agad ako. Tapos, kapag tinanong nila ako kung gusto ko ba daw makipag-pre-marital sex at ayaw ko, bigla na lang nila akong iniiwan."
Imbis na mangasim dahil sa pagkain ng mangga ay napatawa ito. Nang maglaon ay naghalo ang asim at tawa sa mukha nito.
"Dapat mo sigurong sisihin ay ang nanay at tatay mo."
"Paano naman sila napasama sa usapan."
"Aba. Binigyan ka nila ng maalindog na katawan. Lapitin ka ng lalaki. Pero..." Hindi na nito ipinagpatuloy ang sasabihin. Parang gusto nitong sabihin sa kaniya na hindi niya kasalanan kung mukhang mapang-akit sa lalaki ang katawan niya.
"Ano ba ang panglabas kong hitsura?"
"Alam mo kasi, ewan ko ba kung dapat mo'ng ikatuwa. Alam mo kasi, blessed ka. I mean, 'yung ibang babae, pangarap na magkaroon ng katawan na tulad ng sa 'yo. Alam mo 'yon? 'Yung kahit na nakadamit ka eh, anlakas ng appeal mo. Sabi ng mga bata at ng mga co-teachers kong lalaki. Kasi minsan, napag-usapan ka namin."
"Kaya ba ako sinipulan ni Anthony ng makita niya akong nakatuwad?"
"Malay ko. Pero baka."
"Ano ang ibig mong sabihin? Kung may lalaking lumapit sa 'kin, posibleng katawan ko lang ang habol niya."
"Hindi ko alam. Malamang. Depende sa lalaki."
"Paano ko malalalaman?"
"I-test mo."
"Ano'ng test? Paano?"
"Sabi sa libro kong nabasa, malalaman mo daw kung bastos ang iniisip sa 'yo ng isang lalaki kapag nag-drawing siya ng ahas."
"Ahas?"
"Kapag nag-drawing siya ng ahas tapos ay nakadila ang ahas, ibig daw sabihin, bastos ang nasa isip nia. O bastos siyang tao."
"O sige. Iyan ang test one ko sa mga manliligaw sa 'kin. Kapag nakadila ang ahas na ido-drawing niya, ayoko na sa kaniya."
"Bakit?"
"Kasi, posibleng katawan ko lang ang habol niya."
"Bakit? May nanliligaw na ba sa 'yo?
"Hindi. Pero..." Naalala niya kung paano sila ni Ramon nakarating sa Tagaytay. Gan'on ba siyang ka-easy to get? Na basta-basta na lang siya sumasama?
"Ano?"
"Ahm... Remember Anthony?"
"Oh?"
"Remember his brother?"
"Oh, 'yung guwapo?"
"I met him."
"Oh, ano'ng nangyari?"
"Ang naramdaman ko habang kasama ko siya, tulad ng naramdaman ko with my previous boyfriends. Na parang mahal niya ako."
Tiningnan siya nitong animo isang malaking weird! "'Di mabuti."
"Ano'ng mabuti d'on? Alam mo ba. Tulad din ng dati kong mga boyfriends, pagkatapos ng ilang buwang pangliligaw, itatanong nila ako, 'puwede na ba'? Itatanong nila ako kung napatunayan na ba nilang karapat-dapat sila sa katawan ko. Yuck! Alam ko na ang strategy ng mga lalaking 'yan! Alam mo 'yon?"
"Alam mo, kung ako ang nasa kalagayan mo, go lang ako nang go. Sige lang!"
"Yuck! Ano'ng tingin mo sa 'kin? Prosti?"
"Joke lang naman."
"So, ano ang gagawin ko sa kaniya? Eh, siya pa man din ang man of my dreams?"
"Alam mo, hindi mo na kailangang mag-isip. Kung hindi kayo, hindi kayo. Kung kayo, kahit pa harangan ng i-abduct siya ng mga alien, kayo pa rin."
"Alam ko na 'yon. I mean, gusto ko siya. Paano kung saktan lang niya ako."
"Eh, bakit ka kasi natatakot magmahal?"
"Masakit kaya. Masakit kayang ibigay ang puso mo sa isang taong dudurugin lang ang puso mo."
"Alam mo, kahit saang laban, ang hindi sumusubok, talo."
"Eh, may magagawa ba ako kung na-trauma yata ako sa pag-ibig."
"Punta ka kayang Psychiatrist?"
"Luka-luka! Ano'ng tingin mo sa 'kin?"
"Kasi naman, professional help na yata ang kailangan mo."
"Hoy! Hindi pa ako naluluka. Para sabihin ko sa 'yo."
"Sige nga... I-challenge nga kita..."
Napatawa siya. "I don't have to take your chalenge. Wala akong dapat na patunayan."
Ang dating sa kaniya ng sinasabi nito ay nababaliw na siya kaya parang abnormal ang reaksiyon niya. Pero parang hindi naman ang general belief nito. Joke lang sa isa't isa ng magkaibigan.
"I mean, friend! Buksan mo ang puso mo! Baka tumanda kang dalaga!"
"siguro, isa lang ang solusyon sa problema ko."
"Ano?"
"Huwag magmadali."
"Siguro nga. Dati, sabi mo, makagraduate lang, gusto mo nang pakasalan si Aries."
Ang boyfriend niya from second year college hanggang third year college ang naturang lalaki. Na-turn off lang siya dito nang alukin siya nito ng pre-marital sex. Kahit naman mukhang malandi siya, may values pa rin siya. Hindi siya kagaya ng iba na mahinhin nga, sila pa naman ang nauunang nabubuntis.
"'Yun nga ang problema sa 'kin. Madali akong ma-in love, madali akong maniwala sa pangako. So, sa susunodkong relasyon, maghihinay-hinay lang ako."
"Good luck sa 'yo."
"Ano?" Ang dating sa kaniya ng sinabi nito ay hindi ito naniniwala sa kakayahan niyang makpaghintay nang matagal.
"Joke lang."
"SORRY kanina. Naiihi lang talaga ako," anito habang nakaupo sila sa mat. Nakalatag ang mga binili nilang pagkain sa labas. May stamp naman sila kaya puwedeng maglabas-masok doon.
Doughnut, pizza, chicken, at rice. Mula sa McDo ang kanilang rice at chicken. Fruits. Softdrinks. Iyon ang kasama nila sa mat.
"Naiintindihan ko. Part 'yan ng katawan mo. Bakit kasi hindi mo in-interrupt ang pagkukuwento ko. 'Di sana, pinaihi muna kita."
"Nakakaaliw kasi ang kuwento mo," anito. Kumuha ito ng isang donut. "Ba't ayaw mong magsulat ng children's book?" Kumagat ito sa doughnut.
"Wala naman akong publisher."
"ISulat mo, ipa-publish ko."
"Talaga?"
"Oo." Kumaha din siya ng dougnut.
"Saan mo nakuha ang mga ideas mo?"
"Mahilig akong magbasa. At ngayong librarian na ko, mas marami pa akong books na nababasa."
"Huwag mo 'kong kakalimutan kapag sikat ka na."
"Oo naman. Baka nga ikaw ang makalimot na i-publish ang libro ko." Nagkatawanan sila.
Naisip niyang never pa siyang sumaya na tulad noong mga sandaling 'yon. Bakit ganoon?
Paano nangyaring ni hindi pa naman sila nito ganoong magkakilala pero parang matagal na sila nitong magkakilala?
Kung siya ang tatanungin, matagal na niya itong crush. Kahit pa malaking bayan ang kanilang bayan ay mabilis namang maka-acknowldge ang isip niya ng mga guwapo. Na aaminin niyang pinapantasya niya.
Siguro nga, nasa dugo niya ang pagiging mapagtiwala.
Look. Sumama siya dito kahit kakikilala niya lang dito. Siguro nga. Personality na niyang maging easy to get. Linawin niya kaya ang tungkol sa bagay na 'yon?
"Puwede bang magtanong?"
"Ano?"
"Nagtataka lang ako. Paano tayo napadpad agad dito?"
"What do you mean?"
"Wala. Gusto ko lang kasing linawin. Kasi ako, hindi ko rin maintindihan ang sarili ko. Alam mo 'yon? Mabilis akong magtiwala. Kaya n'ung sabihin mong isasama mo ako dito, sumama ako."
"Naisip ko lang na kabayaran 'to sa danos ko sa 'yo."
"Nasabi ko na sa 'yong hindi naman totoong antigo 'yon."
Sa pagkain natuon ang pagkain niya. Iniisip niya kung bakit hindi ito makasagot sa kaniya.
Naalala niyang hindi na siya magpapaka-easy-to-get. Iyon ang dahilan kaya nasasaktan siya. May nakapagyaya lang sa kaniyang lalaki, walang masyadong tanong, basta guwapo ay sumasama siya. Masuwerte pa rin siya dahil hindi siya nabibiktima ng masasama ang loob. Naalala niya ang isang kaso na napanood niya sa TV. Sumama sa mga hindi pa masyadong kilala kaya nabiktima ng gang rape.
"Bakit hindi ka makasagot?"
"Nag-iisip din ako."
"May itatanong ako. Puwede bang sumagot ka nang totoo lang?"
Naalala niyang kanina pa siya masaya sa piling nito. At nakalimutan na naman niyang mag-isip. Baka dahilan sa bigla niyang pagtitiwala dito ay sa heartbreak lang iyon mauwi.
"Ano?"
"Ano ba ang tingin mo sa 'kin?"
"Tingin ko sa 'yo?"
"Oo. Ano ang tingin ko sa 'yo? You're a friend. Kaya nga tinanong kita noon kung puwede bang makipagkaibigan sa 'yo."
Naramdaman niya ang paglungkot ng mukha niya. Hindi siya kumbinsido sa sagot nito.
Sa isip niya, baka ang tingin din nito sa kaniya ay easy-to-get. Bakit inakbayan siya nito kanina noong nagkukuwento pa lang siya? At ano ang ibig sabihin ng pagtayo ng alaga nito habang nakaakbay ito?
Nag-iisip ito ng malaswa sa kaniya?
"Naiiyak ka? May nasabi ba akong masama?"
Umiling siya. "Wala."
"Eh, bakit ka umiiyak." Inabutan siya nito ng tissue.
Pinahid niya ang luha sa mga mata niya.
Ayaw na niya ditong magtanong. Kapag nakita na lang niya ang mga sensyales na gusto lang siya nitong lokohin ay bubugbugin niya ito. Kung paano, hindi niya alam.
Or mas mabuti pa siguro na lumayo na siya dito?
Oo nga.
Mukhang nagpapakita ito ng interes sa kaniya. Ayaw naman niyang tulad dati ay mapunta lang sa wala ang pusong ibibigay niya rito.
Aaminin niya. Madaling mabilog ng mga lalaki ang ulo niya. Madali siyang maniwala sa mga pangako.
Ngayon, dapat ay matuto na siya ngayong aware na siya na gan'on pala talaga ang personality
niya.
"Natahimik ka? Akala ko pa naman kukuwentuhan mo pa ako."
"Sorry. Wala ako sa mood."
"KUMUSTA na nga pala si Anthony?" tanong niya rito nang papauwi na sila. Nasa kotse sila nito. Alam niyang bigla-bigla na lang ay nagbago ang kaniyang pakikitungo dito.
Nanliiit kasi siya sa sarili dahil sa naisip niya. Na baka lumalapit lang ito sa buha niya dahil tuad ng mga ex niya ay katawan ang niya ang habol nito sa kaniya.
"Nasa America na siya. Doon na siya pinag-aral nina Mommy."
"Ang sarap maging mayaman 'no? Kahit saan, puwedeng mag-aral."
Naramdaman din niyang lumamlam ito.
"I want to tell you about your brother's tuition fee. Problema mo ba 'yon? Kasi, kung oo, kaya kitang tulungan."
"No. Never mind. Ang totoo, nabayaran ko na 'yon in full. Nag-loan ako sa school. Sorry sa mga kasinungalingan ko."
"I understand."
"Wala ka na ba talagang kailangan sa 'kin? Kasi, bukas, aalis ako. May a-attend-an akong conference sa Germany. Two days ako d'on."
"Ha?" Nabanggit niya sa pagkabigla.
"Bakit?"
Wala siyang maidahilan. Sana naman ay makuha nitong kahit papaano ay may naitanim na ito sa puso niya. At dahil doon ay mami-miss niya ito kung umalis ito.
"Two days lang naman 'yon. Napakabilis n'on."
Naisip niyang kapag umalis ito, sana ay magtuluy-tuloy na itong mawala sa buhay niya. Ang kabilang bahagi ng isip niya ay nangangambang isa rin ito sa mga lalaking pantasya lang ang tingin sa kaniya.
Kung sakaling mawala ito sa paningin niya nang dalawang araw. Tapos ay magtuluy-tuloy na, matatanggap niya. Kaysa maglaho itong parang bula. Or matuklasan niyang tulad ng iba ay gusto lang nitong kunin ang pagkababae niya.
"MARIBEL. Mukha ba akong easy to get?" tanong niya sa kaibigan. Sinadya niya ito sa bahay ng mga
ito. Linggo noon.
Nasa ilalim sila ng punong mangga. Nakaupo sa upuang yari sa kahoy.
Hilaw na mangga at baraksila ang nlalantakan nila.
"Palagay ko, ikaw ang makakasagot niyan. Bakit mo ba naitanong?"
"Sa past relationships ko kasi, napansin kong mabilis akong maniwala sa mga lalaki. Nakikipagrelasyon agad ako. Tapos, kapag tinanong nila ako kung gusto ko ba daw makipag-pre-marital sex at ayaw ko, bigla na lang nila akong iniiwan."
Imbis na mangasim dahil sa pagkain ng mangga ay napatawa ito. Nang maglaon ay naghalo ang asim at tawa sa mukha nito.
"Dapat mo sigurong sisihin ay ang nanay at tatay mo."
"Paano naman sila napasama sa usapan."
"Aba. Binigyan ka nila ng maalindog na katawan. Lapitin ka ng lalaki. Pero..." Hindi na nito ipinagpatuloy ang sasabihin. Parang gusto nitong sabihin sa kaniya na hindi niya kasalanan kung mukhang mapang-akit sa lalaki ang katawan niya.
"Ano ba ang panglabas kong hitsura?"
"Alam mo kasi, ewan ko ba kung dapat mo'ng ikatuwa. Alam mo kasi, blessed ka. I mean, 'yung ibang babae, pangarap na magkaroon ng katawan na tulad ng sa 'yo. Alam mo 'yon? 'Yung kahit na nakadamit ka eh, anlakas ng appeal mo. Sabi ng mga bata at ng mga co-teachers kong lalaki. Kasi minsan, napag-usapan ka namin."
"Kaya ba ako sinipulan ni Anthony ng makita niya akong nakatuwad?"
"Malay ko. Pero baka."
"Ano ang ibig mong sabihin? Kung may lalaking lumapit sa 'kin, posibleng katawan ko lang ang habol niya."
"Hindi ko alam. Malamang. Depende sa lalaki."
"Paano ko malalalaman?"
"I-test mo."
"Ano'ng test? Paano?"
"Sabi sa libro kong nabasa, malalaman mo daw kung bastos ang iniisip sa 'yo ng isang lalaki kapag nag-drawing siya ng ahas."
"Ahas?"
"Kapag nag-drawing siya ng ahas tapos ay nakadila ang ahas, ibig daw sabihin, bastos ang nasa isip nia. O bastos siyang tao."
"O sige. Iyan ang test one ko sa mga manliligaw sa 'kin. Kapag nakadila ang ahas na ido-drawing niya, ayoko na sa kaniya."
"Bakit?"
"Kasi, posibleng katawan ko lang ang habol niya."
"Bakit? May nanliligaw na ba sa 'yo?
"Hindi. Pero..." Naalala niya kung paano sila ni Ramon nakarating sa Tagaytay. Gan'on ba siyang ka-easy to get? Na basta-basta na lang siya sumasama?
"Ano?"
"Ahm... Remember Anthony?"
"Oh?"
"Remember his brother?"
"Oh, 'yung guwapo?"
"I met him."
"Oh, ano'ng nangyari?"
"Ang naramdaman ko habang kasama ko siya, tulad ng naramdaman ko with my previous boyfriends. Na parang mahal niya ako."
Tiningnan siya nitong animo isang malaking weird! "'Di mabuti."
"Ano'ng mabuti d'on? Alam mo ba. Tulad din ng dati kong mga boyfriends, pagkatapos ng ilang buwang pangliligaw, itatanong nila ako, 'puwede na ba'? Itatanong nila ako kung napatunayan na ba nilang karapat-dapat sila sa katawan ko. Yuck! Alam ko na ang strategy ng mga lalaking 'yan! Alam mo 'yon?"
"Alam mo, kung ako ang nasa kalagayan mo, go lang ako nang go. Sige lang!"
"Yuck! Ano'ng tingin mo sa 'kin? Prosti?"
"Joke lang naman."
"So, ano ang gagawin ko sa kaniya? Eh, siya pa man din ang man of my dreams?"
"Alam mo, hindi mo na kailangang mag-isip. Kung hindi kayo, hindi kayo. Kung kayo, kahit pa harangan ng i-abduct siya ng mga alien, kayo pa rin."
"Alam ko na 'yon. I mean, gusto ko siya. Paano kung saktan lang niya ako."
"Eh, bakit ka kasi natatakot magmahal?"
"Masakit kaya. Masakit kayang ibigay ang puso mo sa isang taong dudurugin lang ang puso mo."
"Alam mo, kahit saang laban, ang hindi sumusubok, talo."
"Eh, may magagawa ba ako kung na-trauma yata ako sa pag-ibig."
"Punta ka kayang Psychiatrist?"
"Luka-luka! Ano'ng tingin mo sa 'kin?"
"Kasi naman, professional help na yata ang kailangan mo."
"Hoy! Hindi pa ako naluluka. Para sabihin ko sa 'yo."
"Sige nga... I-challenge nga kita..."
Napatawa siya. "I don't have to take your chalenge. Wala akong dapat na patunayan."
Ang dating sa kaniya ng sinasabi nito ay nababaliw na siya kaya parang abnormal ang reaksiyon niya. Pero parang hindi naman ang general belief nito. Joke lang sa isa't isa ng magkaibigan.
"I mean, friend! Buksan mo ang puso mo! Baka tumanda kang dalaga!"
"siguro, isa lang ang solusyon sa problema ko."
"Ano?"
"Huwag magmadali."
"Siguro nga. Dati, sabi mo, makagraduate lang, gusto mo nang pakasalan si Aries."
Ang boyfriend niya from second year college hanggang third year college ang naturang lalaki. Na-turn off lang siya dito nang alukin siya nito ng pre-marital sex. Kahit naman mukhang malandi siya, may values pa rin siya. Hindi siya kagaya ng iba na mahinhin nga, sila pa naman ang nauunang nabubuntis.
"'Yun nga ang problema sa 'kin. Madali akong ma-in love, madali akong maniwala sa pangako. So, sa susunodkong relasyon, maghihinay-hinay lang ako."
"Good luck sa 'yo."
"Ano?" Ang dating sa kaniya ng sinabi nito ay hindi ito naniniwala sa kakayahan niyang makpaghintay nang matagal.
"Joke lang."
Subscribe to:
Posts (Atom)